چکیده:
مفهوم و چارچوب گفتمان امنیت ملی در عصر اطلاعات و ارتباطات دچار تغییر شده است.پایان جنگ سرد،انقلاب اطلاعات و ارتباطات، جهانیشدن،گسترش شبکههای مجازی،و برخی رخدادهای سیاسی نظیر واقعهء یازده سپتامبر و گسترش فعالیتهای تروریستی،مسائل امنیتی جدیدی را پیش روی تحلیلگران امنیت ملی گذاشته است.هم اکنون نرمافزارگرایی،به منزلهء گفتمان قالب.و اطلاعات به منزلهء قدرت نرم و تأثیرگذار بر افکار عمومی اهمیت ویژهای یافته است.این نوشتار بارویکردی ارتباطی به مقوله امنیت ملی میپردازد.نقش اطلاعات در عملیات اطلاعاتی آشکار،و برخی چالشهای امنتی جدید بیان میگردد.استراتژیهای روانی در نبرد اطلاعاتی و نقش سازمانهای اطلاعاتی در این زمینه از دیگر مطالب مورد بحث است.
خلاصه ماشینی:
"پایان جنگ سرد،انقلاب اطلاعات و ارتباطات، جهانیشدن،گسترش شبکههای مجازی،و برخی رخدادهای سیاسی نظیر واقعهء یازده سپتامبر و گسترش فعالیتهای تروریستی،مسائل امنیتی جدیدی را پیش روی تحلیلگران امنیت ملی گذاشته است.
در گفتمان امنیت ملی،اطلاعات حائز دو ویژگی است؛اطلاعات از سویی عامل قدرت است و میتواند قابلیت یا توانایی داخلی محسوب شود و از سویی به منزلهء صافی،عملکرد عوامل قدرت را تحت تأثیر قرار میدهد.
انقلاب اطلاعات و ارتباطات تأثیر فراوانی بر چگونگی تعامل میان دولتها داشته است و پدیدهایی چون جهانی شدن و ایجاد و گسترش فضاهای مجازی،جز در سایه این انقلاب شگرف ظهور و تجلی نمییافت.
فضای مجازی در مقابل فضا واقعی،علیرغم ماهیت فرصتساز،ماهیتی تهدیدکننده نیز دارد؛بحران هویت و گسترش احساس عدم اطمینان،و ایجاد تعارض میان هویتها در شبکههای مجازی از جمله عوامل تهدیدکنندهء امنیت ملی محسوب میشود که ریشه در مجازیسازی و گسترش ارتباطات در بعد جهانی دارد.
امنیت شبکه،جرایم مجازی،و راهبری اینترنت از جمله موضوعات گستردهای هستند که در این مقاله مجال ورود به آنها نیست و تنها بخشی از تهدیدات روانی/ادراکی که پیوند عمیقی با اطلاعات دارد موردا بحث قار میگیرد.
پس از حوادث 11 سپتامبر 1002،مبارزه با تروریسم(سلیمانی پورلک،6831، ص 201)،و تسلیحات کشتار جمعی،همچنین گسترش دموکراسی(امنیی،3831،ص 62)به مثابه گفتمان امنیتی غالب،نقشی هدایتگر و سامانبخش در سیاست خارجی و راهبرد امنیت ملی امریکا ایفا کرده است.
*رسانهها مستقل از دولت تأسیس میشوند اما بلوغ حرفهای و مسئولیتپذیری،انها را در مسیر سیاستهای کلان کشور قرار میدهد(سبیلان اردستانی،3831،ص 48) در میان دو دسته رسانههای ذکر شده،رسانههای نوع دوم اثرگذاری بیشتری خواهند داشت و باورپذیری اطلاعات و اخبار آنها بیش از رسانههای ملی تحت نفوذ مستقیم دولتهاست."