خلاصه ماشینی:
"ما میکوشیدیم در وسایل ارتباط جمعی خود و به وسیلهی جمعی چنین وا نمود کنیم که نقطههای ضعف این کشور و دستگاههای اداره کنندهی آن هیچ ریشهی محکم و عمیقی ندارد و باید آنها را به اصطلاح در شمار سوانح کار تلقی کرد.
از سوی دیگر هر مسوولی نه تنها میکوشید به قول وزیر اطلاعات کنونی،ادارهی روابط عمومی دستگاه خود را به اداره روابط خصوصی خود مبدل کند،بلکه سعی بر این داشت هر انتقادی از سازمان یا ادارهی زیر نظر خود را به منزله تلاشی برای صدمه زدن به مبانی کشور جلوه دهد.
در نتیجه در وسایل ارتباطی جمعی ما آن مسوولیت شناسیای که از واجبات کار در این رشته است چنانکه باید رشد نکرد و در عوض روانشناسی تملق و روانشناسی تهمت بر رباطهها حاکم گشت.
اما نگاه کردن روزنامهها به مسوولیتهایی که دارند یک چیز است و تلاش برای بستن زبان روزنامه چیزی دیگر،درست است که فقط مسوولیتشناسی میتواند حد معقول استفاده از آزادیها را تعیین کند."