چکیده:
نسل تلویزیون، نسلی پرشتاب،با خلاقیت و توانایی کمتری نسبت به نسلهای گذشته و متشکل از جوانهایی است که قادر به ایستادن بر روی
پاهای خود نیستند. نویسنده با این اعتقاد، در این مقاله با توصیف تأثیرات روانی تلویزیون، به خصوص سرعت تکرار تصاویر که خصوصیت ذاتی
این رسانه است، به مقایسه نسل تربیت شده رسانههای تصویری امروز با نسل قبل میپردازد و عوارض روانی ـ اجتماعی و سیاسی این رسانهها
را تحلیل میکند.
خلاصه ماشینی:
"در اکثر موارد، تنها راه حل برای آرام کردن وی این است که او را دوباره در برابر تلویزیون روشن بنشانیم که دوباره همین چرخه آغاز شود؛ ولی راههای دیگری نیز وجود دارد که نشان دهیم، چگونه تلویزیون سرعت زندگی افراد را افزایش میدهد.
در یک لحظه، دوربین شما را مقابل تصویر قرار میدهد و در لحظه بعد کنار آن، بالای آن یا در حال چرخش به دورش هستید و سپس خارج از آن محیط و در خیابان هستید؛ فردا شده است یا حتی دیروز؛ یک آگهی بر روی صفحه، همراه با رقاصها، موزیک و انیمیشن نمایش داده میشود؛ صدها مایل دورتر، زوجی بر روی تپهای قدم میزنند ولی صدایشان را آن چنان واضح میشنوید که انگار کنارشان هستید.
با وجود اطلاعات یکسانی که از صفحه تلویزیونها پخش میشد و این که همه مردم این اطلاعات را در یک زمان دریافت میکردند، بدون وجود عاملی برای مقایسه، چگونه کسی میتوانست تشخیص دهد، چه چیز حقیقت دارد و چه چیز غیر حقیقی است...
برای مثال، هنگامی که اخبار تلویزیون را تماشا میکنید، احتمالا وقایعی را میبینید که دقیقا در همان زمان اتفاق افتاده است؛ ولی بیشتر آنچه را که میبینید، خیلی پیشتر روی داده است و شما در حال تماشای نسخه ویرایش شده این وقایع میباشید.
این حقیقت که دو منبع تصاویر ـ بازی ویدیویی و جنگ ـ در ذهنهایمان همسویی ایجاد کردهاند و این جنگ خود چیزی شبیه به یک بازی ویدیویی عظیم شده است، آن چنان واضح بود که حتی توسط رسانههایی کاملا بیطرف نیز مطرح شد؛ ولی عجیب بودن این موضوع، چیزی بود که آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفت."