چکیده:
دوره زمانی بهینه برنامه بازتوانی قلبی و تغییرات مربوط به آن چندان شناخته شده نیست. هدف این تحقیق عبارت است از بررسی تغییرات ظرفیت عملی (Mets) بیماران پس از ابتلا به سکته قلبی طی سه دوره بازتوانی ورزشی 4، 8، 12 هفته ای، تعداد 15 بیمار مبتلا به سکته قلبی (8 بیمار مرد و 7 بیمار زن، سنین 64.6±6.3 سال) با خطرپذیری پایین تا متوسط که حداقل 6 ماه از سکته قلبی آنها گذشته بود، به صورت هدفمند به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه 1 ساعته با شدت فعالیت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بیماران در برنامه بازتوانی ورزشی شرکت کردند. ظرفیت عملی بیماران طی آزمون ورزش بر اساس پروتکل نوتن در شروع و هفته های چهارم، هشتم، و دوازدهم برنامه بازتوانی مشخص شد. سپس داده ها با آزمون آماری اندازه های تکراری در سطح آلفای 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند. به ترتیب در هفته های چهارم، هشتم و دوازدهم برنامه بازتوانی نسبت به شروع برنامه، در ظرفیت عملی بیماران 28.4، 43.28 و 55.45 درصد (P0.05). به عبارت دیگر، میزان پیشرفت تمامی متغیرها صرف نظر از عامل جنسیت روندی مشابه در هر دو گروه زنان و مردان داشته است. در این تحقیق هر چند بر انجام فعالیت بدنی در دوره طولانی مدت 12 هفته ای تاکید شده است، با این حال یک دوره کوتاه مدت 4 هفته ای مخصوصا در زمینه کاهش خطرپذیری بیماران قلبی تاثیر بسزا دارد که در صورت کمبود امکانات و هزینه ها در قالب دوره حداقل بازتوانی توصیه می شود.
خلاصه ماشینی:
"تعداد 15 بیمار مبتلا به سکتهء قلبی(8 بیمار و 7 بیمار زن،سنین 3/6+6/64 سال)با خطرپذیری پایین تا متوسط که حد اقل 6 ماه از سکتهء قلبی آنها گذشته بود،به صورت هدفمند به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسهء 1 ساعته با شدت فعالیت 65 تا 85 درصد حد اکثر ضربان قلب بیماران در برنامهء بازتوانی ورزشی شرکت کردند.
درصد تغییرات ظرفیت عملی و ضربانهای قلب استراحت و اوج فعالیت در هفتههای مختلف بازتوانی (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری هدف تحقیق حاضر عبارت از بررسی تغییرات ظرفیت عملی (Mets) پس از سکتهء قلبی در طول سه دورهء بازتوانی ورزشی 4،8،و 12 هفتهای.
روند کلی تغییرات این شاخص در حالت استراحت کاهش معناداری(00/0> P )را نشان میدهد(شکل 4)که ناشی از بهبود عملکرد قلب بیماران همچنین کاهش در مصرف اکسیژن میوکارد در حالت استراحت در طول دورهء بازتوانی است(26).
در حالی که این شاخص در اوج فعالیت افزایش معناداری در طول 12 هفته بازتوانی داشته است (شکل 5)(00/0> P )که ممکن است ناشی از افزایش توان عضلهء قلب بر اثر به کارگیری بخش بیشتری از عضله و خونرسانی بهتر و بیشتر به عضلهء قلب باشد(9).
با این حال، این تحقیق هرچند تأکید بر انجام فعالیت بدنی در دورهء طولانی مدت دارد،اما نشان میدهد یک دورهء کوتاهمدت 4 هفتهای مخصوصا در زمینهء کاهش خطرپذیری بیماران قلبی تأثیر بسزا و مفیدی دارد که در صورت کمبود امکانات و هزینهها در دورهء حد اقل بازتوانی توصیه میشود."