چکیده:
در این مجموعه نوشتار، سعی شده است که واژه «اعتدال» «افراط» و «تفریط» در اصطلاح سیاسی آن مورد بازکاوی و دقت نظر قرار گیرد. نویسندگان این مجموعه بر این باورند که، اساس سیاست داخلی و خارجی بر پایه اعتدال و میانهروی است و اعتدال باید به عنوان نمادی از رفتار سیاسی در ایران تبدیل شود و به این نکته نیز باید توجه شود که «اعتدال» نباید دست آوری برای گروههای سیاسی باشد که رقبای خود را متهم به افراطیگری نمایند؛ بلکه اعتدال باید به معنای واقعی در جامعه عملیاتی گردد.
خلاصه ماشینی:
افراط در اعتدال عباس عبدى، ماشاء الله شمس الواعظین و امیر محبیان 17شهروند امروز، ش 65، 7/7/1387 در این مجموعه نوشتار، سعى شده است که واژه «اعتدال» «افراط» و «تفریط» در اصطلاح سیاسى آن مورد بازکاوى و دقت نظر قرار گیرد.
نویسندگان این مجموعه بر این باورند که، اساس سیاست داخلى و خارجى بر پایه اعتدال و میانهروى است و اعتدال باید به عنوان نمادى از رفتار سیاسى در ایران تبدیل شود و به این نکته نیز باید توجه شود که «اعتدال» نباید دست آورى براى گروههاى سیاسى باشد که رقباى خود را متهم به افراطىگرى نمایند؛ بلکه اعتدال باید به معناى واقعى در جامعه عملیاتى گردد.
چکیده: عباس عبدى: وقتى که عرصه سیاست غیر شفاف باشد و در این زمینه نتوان صریح و بدون لکنت زبان سخن گفت، به ناچار برخى از افراد در سنگر کلمات غیر متعین و کلى پناه مىگیرند تا نه تنها مورد پرسش قرار نگیرند، بلکه از آنجا دیگران را هدف آماج نصایح پدربزرگانه خود کنند.
گر چه اعتدال امرى نسبى است، اما در تعریف عملیاتى آن باید به عرف عقلاى جامعه مراجعه کرد، هر کس نمىتواند خود را نقطه مرکزى رفتار معتدل معرفى کند و افراد دو سوى خود را افراطگرا بنامد، چرا که در هر حال عدهاى یافت مىشوند که نسبت به او در دو سوى رفتارش قرار مىگیرند.