خلاصه ماشینی:
"چرا آلا دهقان،که طراح متبحری است،بر ناایو شدن کارهایش تأکید دارد؟چرا رنگگدازیهای خام و کودکانه و طراحیهایی که قصد دارند،ناایو بودن طراح را نشان دهند،از مجموعهای به مجموعهء دیگر در حال نوسان و تغییراند؟تعمدی که دهقان بر ناایو بودن خود دارد،از آنرو آگاهانه به نظر میرسد که اوج کوششهای و تجربیاتش را در طراحی مجموعهء پدر پنهان و اتاق ابری دیدهایم.
پرسش اصلی در مواجهه با آثار هاوار امینی این است:آیا لزوما آبستره و تمایلات فرماندیشانه انتزاعی میتوانند در خدمت روایتی سریع و صریح باشند که او در بروشور نمایشگاهش به آن اشاره کرده است؟فضای اکسپرسیو،با رنگهای تند و خشن،بخشی از طبیعت زندگی پرتحرک،سخت و دشوار را،که نقاش به آنها اشاره دارد،نمایان میکند.
اما باید منتظر ماند و کوششهای بعدی وی را شاهد بود که: آیا نقاشی الزاما زبانی برای بیان خاطرات و حسرتهای یک نسل است یا بیان مکاشفات به زبانی که فقط برای عدهای قابل کشف و رمزگشایی است؟ تصویرسازی با طعم تکرار- هبوط در زمستان،نام نمایشگاه افرا نوبهار بود که در گالری طراحان آزاد به نمایش درآمد.
اما باید گفت:نمیتوان بر نقاشی بودن این آثار تأکید داشت،چون تصویرسازیهایی کمرمق هستند که قرار است صورتی از وضعیت انسان معاصر را در ورطهء مهاجرت به تماشا بگذارند.
اما سؤال این است:مشاهدهء مشقهای کارگاهی چه حسنی دارد که مخاطب را به خانه هنرمندان بکشد؟اصولا خانه هنرمندان از نمایش مشقهای اهل هنر چه هدفی را دنبال میکند؟ ارجاع انسانی انتزاع- افشین زردین که توسط گالری گلستان به جامعه هنری معرفی شده است و به زعم لیلی گلستان از نقاشان حلقه کرج است،پس از برگزاری نمایشگاه نقاشی بر روی لباس در گالری گلستان،اینبار نمایشگاهی از نقاشی بر روی بوم را در گالری ممیز-خانه هنرمندان برپا کرد."