خلاصه ماشینی:
"درباره معنای واژه جاهلیت، یعنی عصر مبعوثشدن پیامبر اکرم(ص) و نزول قرآن کریم، و بهخصوص معنای آن در قرآن کریم، اختلاف نظر زیادی وجود دارد و در این مقاله تلاش شده به مدد ادله عقلی مانند تحدی قرآن و غنای ادبی باقیمانده از عصر جاهلی، هدف بعثت و تناسب اعجاز قرآن با عصر حضرت رسول(ص) و ادله نقلی مثل اقوال لغویون، سخنان ادبا، روایات معصومین(ع) و آیات قرآن کریم ارزیابی و ثابت شود، جاهلیت به معنای بیدانشی نیست؛ بلکه به این معناست که مردم پیش از اسلام از مکارم اخلاقی بهره کاملی نداشتند.
ادله ترادف جاهلیت با رذالت اخلاقی و فرهنگی در مورد اینکه قرآن چرا اعراب قبل از اسلام را اهل جاهلیت خطاب کرده است، بین مورخان و دانشمندان اختلاف است: بعضی میگویند: به خاطر رواج بتپرستی و خرافات و جهالت در بین این اقوام بوده است؛ بعضی بر آن عقیدهاند که به سبب رواج دشمنی و خونریزی میان عشایر و قبایل این نام به آنها اطلاق شده است؛ اما آنچه برای ما مهم است، ادبیات و عوامل و مظاهر آن است 9 ؛ لکن بهطوریکه گفته شده است، تقریبا تا دوران بعثت و رسالت حضرت رسول(ص) میان اعراب شمالی نوشتن رایج نبوده است.
بنابراین از اینکه هدف بعثت حضرت رسول(ص) به قول آن حضرت «اتمام مکارم اخلاق» بوده است، دانسته میشود که در واقع این قوم کاملا به دور از اخلاق و بدون علم نبودهاند؛ بلکه تعداد اندکی از آنها دارای مدارجی علمی و آگاهیهای زمان خود بودهاند و ترجمه واژه «جهل» و «عصر جاهلیت» به نادانی و عصر نادانی صحیح به نظر نمیرسد."