چکیده:
با بررسی کتب فقهی در می یابیم که فقهای معظم در ابواب جهاد و در بحث امان و پناهندگی تمام توجه خود را به آیه 6 سوره مبارکه توبه « وان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلام الله ثم بلغه مامنه» معطوف کرده و تنها به این آیه برای تجویز اصل پناهندگی استناد کرده اند و با توجه به تفاسیری که از این آیه وجود دارد آن را مختص کافر حربی دانسته اند.در حالی که از آیات و روایات و قواعد فقهی دیگری که به عنوان مبانی در این زمینه وجود دارد، می توان سایر مباحث جدید مطروحه در پناهندگی را که شاید قبلا موضوعیت نداشته وبه همین دلیل فقها متعرض آن نشده اند را مطرح نمود. و نیز پناهندگی دراسلام بر یک سری ضوابط کلی مبتنی است که این ضوابط از آیات و روایات و قواعد فقهی اخذ شده است که به دوازده مورد از مهمترین آنها اشاره می شود.
Considering jurisprudence books، we will comprehend that supreme jurists have focused on the sixth verse of Surah TOBEH: " And if one of the infidels seek protection from you، grant him protection till he hears the word of Allah، then make him attain his place of safety، this is because they are a group who don’t know; " to legitimize refuge in Islam and assign it to unbelievers. However، deliberating on other verses of Holly Quran، traditions and juristically regulations we can justify new issues which haven’ t mentioned by the supreme jurists.
Referring to the jurisprudence books and various interpretations of Holly Quran to develop the concept of refuge this essay tried to make a connection between jurisprudence bases of refuge and new issues related to this matter and clarify this relation.
In this research، twelve fundamental jurisprudence bases of refuge have been cited.
خلاصه ماشینی:
"(النجفی، 1368، ج22، 191) خاطرنشان میشود اگرچه این قاعده فقهی در لسان فقها بیشتر در رابطه با مسائل پیش آمده بین امامیه واهل سنت است، ولی اگر هر دو طرف ،مسائل مربوط به احوال شخصیه را از یک دین یا مذهب پیروی کنند مثلا هر دو طرف مسیحی یا سنی باشند ( در فرض ما که پناهندگی به کشور اسلامی است) میتوانند طبق شریعت خود عمل کنند و از این جهت این قاعده برای راحتی افراد پناهنده در دولت اسلامی مطرح میشود به طوری که آنها میتوانند در مسائل شخصیه مابین خودشان تا حدی که مغایر با مصلحت و نظم عمومی جامعه اسلامی و اخلاق حسنه نباشد مطابق شریعت خود رفتار کنند و با استفاده از این قاعده به قوانین حاکم بر احوال شخصیه آنها ( از قبیل طلاق، ازدواج وغیره) احترام گذاشته شود.
12 - تعهد پناهنده به رعایت قوانین جامعه اسلامی: آخرین ضابطه مربوط به پناهندگی در این مقاله تعهد به رعایت قوانین جامعه اسلامی توسط پناهنده است که در این مورد میتوان به آیه قرآن اشاره کرد که میفرماید: «یا ایها النبی اذا جاءک المومنات یبایعنک علی ان لایشرکن بالله شیئا و لایسرقن و لایزنین و لا یقتلن اولادهن و لا یاتین ببهتان یفترینه بین ایدیهن وارجلهن و لا یعصینک فی معروف فبایعهن و استغفرلهن الله ان الله غفوررحیم»(ممتحنه،12) ای پیامبر هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی نکنند آلوده زنا نشوند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست وپای خود نیاورند، در هیچ کار شایستهای مخالفت فرمان تو را نکنند با آنها بیعت کن، و برای آنها از درگاه خداوند طلب آمرزش نما که خداوند آمرزنده مهربان است."