خلاصه ماشینی:
"جامجم، 15/4/81 این گفتوگو به چهار نظریهای که مطابق تقسیمبندی ایان باربور دربارهی رابطهی علم و دین وجود دارد، میپردازد.
برخورد اینان با مسئله دو گونه بوده است: تا اواسط سدهی بیستم با قلدرمآبی، در پی حذف مسائل علمیای بودند که به زعم آنان با دین ناسازگار بود.
2. استقلال: برخی دیگر قائلاند که اساسا نمیتوان علم و دین را با نگرش واحدی ارزیابی کرد: ارزیابی مسائل دینی، با ملاکهای علمی ناممکن است؛ ملاکهای دینی نیز برای ارزیابی مسائل علمی کاربردی ندارند.
3. تعامل: وجود رابطهی تعامل میان علم و دین بدان معناست که باید دین آموزههای خود را تعبیر و تفسیر کند و نگاه بازتری به آنها داشته باشد؛ علم نیز از حالت جزمیت خود بیرون آید.
در پایان گفتوگو تأکید میشود که باید طرحهایی از رابطه را پذیرفت که توافق فرضیهای علم و دین را در خود داشته باشند؛ در عین آنکه هر کدام جایگاهی خاص خود دارند."