خلاصه ماشینی:
"مردمسالاری، 1/5/81 نویسنده بر آن است از منظر فقه سیاسی شیعه به «مجمع تشخیص مصلحت نظام» نظر کند و این پرسش را پاسخ گوید که آیا این مجمع نهادی بشری است که در طول زمان و با تجربه و آزمون و خطا بهدست آمده، یا نهادی است که در فقه سیاسی شیعه ریشه دارد و نظام جمهوری اسلامی بر اساس جایگاه مصلحت در اسلام، آن را ایجاد و نهادینه کرده است.
مصلحت از دیدگاه فقه سیاسی به «حفظ دین، عقل، نفس، نسل و مال» بازمیگردد و هرجا پای یکی از این موارد در کار باشد، ولیفقیه میتواند برخی از احکام فرعی اسلام را موقتا تعطیل کند تا مصلحت کلی جامعه اسلامی تحقق یابد.
نویسنده در ادامه به جایگاه «مجمع تشخیص مصلحت نظام» در ارتباط با ولیفقیه میپردازد: ولیفقیه به عنوان رهبر عالی نظام جمهوری اسلامی، با اختیاراتی ویژه، سکان عرصه سیاست و حکومت دینی را در دست دارد و از ولایت مطلقه برخوردار میباشد."