خلاصه ماشینی:
"جام جم، 28/5/81 مقاله به بررسی و نقد آرای دکارت در باب خدا می‌پردازد و با تأکید بر این نکته آغاز می‌شود که دغدغه دکارت در باب خدا، دغدغه‌ای معرفت‌شناختی است؛ نه وجودشناختی.
او در صدد اثبات خدایی با سعه وجودی بی‌نهایت و صفات جلال و جمال نیست؛ بلکه چون نظام فکری او بدون فرض وجود خدا فرو می‌ریزد، خود را ناچار به فرض آن می‌بیند.
دکارت با شک دستوری آغاز می‌کند و در نهایت به انکار خدا و نفس می‌رسد؛ یعنی انکار دو مقوله‌ای که می‌خواهد آنها را با ادله فلسفی اثبات کند.
در فلسفه معرفت‌شناختی دکارت، انسان، فاعل شناساست و تنها اموری موجودند که در حیطه معرفت او بگنجند و در عین حال خدا و اصول ایمانی را اموری می‌داند که درک آنها واجد صفت «صراحت» نیست؛ ازاین‌رو معرفت به آنها معرفت یقینی نیست و این به منزله انکار آنهاست، و به همین دلیل دکارت وحی را نیز به منزله منبع شناخت معتبر نمی‌داند."
(
, 
, 
)
