خلاصه ماشینی:
"پگاه حوزه، ش 76 آقای افروغ معتقد است عمدهترین آسیب انقلاب اسلامی، تئوریزه نکردن آن به مثابه یک واقعیت منحصربهفرد است، که به تبع آن، استراتژی بلند مدت نظام در عرصههای مختلف فرهنگی، سیاسی و اقتصادی تدوین نشده است.
ایشان با اشاره به بحث روششناسی این تبیین، به پاسخ اجمالی هر کدام از این پرسشها میپردازد و در بحث روششناسی تبیین انقلاب اسلامی، سه روش تبیین در علوم انسانی را برمیشمارد: پوزیتویسم؛ هرمنوتیک و رئالیسم.
روش اخیر نحلهای است که هنوز در ایران جا نیفتاده است؛ اما به اعتقاد آقای افروغ، بهترین روش برای تبیین انقلاب اسلامی همین روش است.
آقای افروغ، در ضمن این گفتوگو به آسیبهای دیگری که مرتبط با تئوریزه نشدن انقلاب هستند نیز اشاره میکند.
این آسیبها عبارتاند از: جایگزینی پارادایم توسعه به جای پارادایم انقلاب، پس از جنگ؛ تلاش برای ارائه پاسخهای غیردینی به پرسشهای دینی، بعد از جنگ؛ خلط انقلاب اسلامی با دیگر انقلابها؛ القای ترمیدور انقلاب و ورود ایسمهای سوخته غرب مانند مدرنیسم و لیبرالیسم به ایران."