خلاصه ماشینی:
"همان‌طور که آندرو گمبل می‌گوید: پایان سیاست نتیجه پایان خیلی چیزهای دیگر است.
اگر هر کدام از این پایان‌ها را تعقیب کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که گویی سیاست کارکرد اصلی و سابقش، یعنی تعیین سرنوشت افراد به دست خودشان از طریق تأثیر گذاشتن بر هیئت حاکمه و سامان دادن به روابط سیاسی و اجتماعی، را از دست داده است.
با پذیرش نظریه فوکویاما، در واقع، این را نیز پذیرفته‌ایم که حقانیت لیبرال دموکراسی احراز شده است و همه تجربه‌های دیگر به شکست خواهد انجامید.
اندرو گمبل در کتاب سیاست و سرنوشت تلاش می‌کند نشان دهد که همه این پایان‌باوری‌ها بر خطا هستند و سیاست همچنان کارکرد خود را دارد.
با تعطیلی سیاست، یا جامعه دچار خشونت بیش از اندازه می‌شود یا هم‌بستگی اجتماعی از میان می‌رود و افراد نسبت به یکدیگر بی‌اعتنا می‌شوند و به لاک زندگی خصوصی رانده می‌شوند."
(
, 
, 
)
