نقبی به ناپیدا (آقاجان شازده نوشته شهلا سلطانی) معرفی و نقد

"آقاجان شازده که نوعی خاطره‌گویی در قالب‌ خود زندگینامه نویسی(اتو بیوگرافی)است،از چند جنبه حائز اهمیت است: 1. در دو دههء اخیر،رویکرد کنجکاوانهء ایرانیان به شناخت تاریخی(بازگشت به گذشتهء)خود نمایان است. کتاب آقاجان شازده ماشین زمانی است که‌ ما را به گذشتهء شیرین و پرنقش اصفهان و به اندرونی دودمان قاجار می‌برد. شهلا سلطانی،از خانوادهء معروف و قدیمی سلطانی‌های«عاشق موسیقی،پیاده‌روی و فعال‌[در امور اجتماعی زمان خود]»،به روایت دلنشین روزگاران سپری شده روی آورده‌ است. آقاجان شازده پس از 84 سال زندگی در 1347 درگذشت و در قبرستان تخت پولاد اصفهان به خاک سپرده‌ شد(شرح آن در صفحهء 135 آمده است). توصیف زنده و گیرای‌ نویسنده از شست‌وشوی جسد آقاجان شازده در حوض پر از قورباغه و لجن خانه‌اش و وحشت کودکان از دیدن این صحنه‌ها،بیانگر نگاه موشکافانهء،شهلا سلطانی است. آقاجان شازده به تحصیل فرزندان و نوه‌های خود،پسر یا دختر،توجه زیادی نشان می‌داد و تا حد استبداد رأی،آنها را به اجرای فرامین آموزشی خود وامی‌داشت و تا رسیدن به نتیجهء مطلوب آنها را بازخواست می‌کرد."