روزی که به آرزویم رسیدم ادب و هنر

"فکر کردم شاید بابایم مرا اشتباهی جلوی مدرسه‌ی دیگر پیاده کرده است. (به تصویر صفحه مراجعه شود) دوباره نگاهی به دوروبرم کردم و به سرعت‌ به طرف پله‌ها دویدم و خودم را به کلاس‌ رساندم. چشمانم (به تصویر صفحه مراجعه شود) به موضوع آشنایی افتاد که خانم معلم دیروز بعد از ظهر روی تخته‌سیاه نوشته بود. خانم آهسته گفت:«عجب،پدر و مادرت می‌دانند که تو صبح به مدرسه آمده‌ای؟» -بله،پدرم خودش مرا رساند. خانم گفت اشکالی ندارد و دست مرا گرفت و باهم به طرف دفتر رفتیم. بعد خانم مدیر به من گفت:«خب خانم،اسمت چیست؟» گفتم نرگس. » خانم ناظم نگاهی به مدیر کرد و گفت:«شاید هم اشکال از مدرسه‌ی ما باشد که نوبت صبح و ظهر چرخشی دارد. خانم ناظم که انگار خوب می‌دانست من چه فکری می‌کنم،با لبخندی به مدیر نگاه کرد و گفت:«نرگس خانم،حاضری یک روز همکار ما باشی؟» لبخندی زد و همان‌روز بود که به آرزویم رسیدم."