خلاصه ماشینی:
"ولید بن مغیره مخزومی از روسای قریش و عموی ابو جهل که از بزرگان علم و اندیشه آنان نیز بود و در سوره زخرف آیه 13 از او با تعبیر لولا نزل هذا القرآن الی رجل من القریتین عظیم یادشده،پس از استماع سخنان الهی و آیات قرآن میگوید: فقال ان هذا الا سحر یوثر 6 سخن آخر آن است که تناسب شگفت میان لفظ و معنی در قرآن توانست،از این اثر،جاودانگی،اعجاز و ماندگاری بیپایان و بیانتها را پدیدار ساخته و مؤانست و مناسبتی اسرارآمیز با انسانها شکل بخشد.
اما اسلوب و ساختار بیان قرآن دارای سهولت و انسجام معنایی و زبانی شگفتی است،که این خود یکی از اسرار آفرینش میباشد و کمتر کسی به اسرار آن پی برده است و از اینجا عظمت و هیبت سخن و بیان اعجازگون قرآن نمودار میشود.
قرآن توانست آن معنایی را که با اعماق روح انسان سروکار دارد به تعبیر خود قرآن«مذکر»است یعنی آن را از درون انسان بیرون میکشد، با عبارتی ساده بیان بکند اما چون این کتاب معجزه باقی پیغمبر(ص) است،حقایقش را با زیبایی خارق العاده بیان کرده است.
2lاستاد مطهری در کتاب نبوت به یک بررسی تطبیقی میان نهج البلاغه و قرآن پرداخته و میگوید:امیر المؤمنین(ع)برغم اینکه از ابتدا همراه قرآن و در جای نزول قرآن بوده و با آن مؤانستی تام پیدا کرده و به علاوه خطبه 422 را به نحو فوق العاده زیبا بیان نموده اما در این خطبه زمانی که از آیه قرآن بهره میبرد تفاوت تأثیر و ساختار دو سخن آشکار میشود."