خلاصه ماشینی:
"در قالبهای مختلف از یکسو و اقبال عمومی به فراگیری علوم مرتبط با قرآن بهعنوان وسیلهای برای کسب صلاحیت شرکت در مسابقات و مطرحشدن، بهویژه در میان کودکان و نوجوانان از سوی دیگر، در کنار دغدغههای دلسوزانه و مخلصانه افراد متدینی که آرزوی زندگی در مدینهای فاضله را - دستکم برای نسل بعد - در سر میپروراندند ولی برنامهای مدون برای آن نداشتند، همه و همه تربیت مربیانی کارآموزده را ایجاب مینمود تا پاسخگوی نیازهای خیل عظیمی از قرآنآموزان - چه برای آموزش و چه برای مسابقه و داوری - باشند.
اگر تا دیروز "بدون غلط و بهصورت ترتیل خواندن" میتوانست "نفر برتر" را معرفی میکند، امروز قاری قرآن میبایست علاوهبر تجوید - یعنی رعایت مخارج حروف، احکام نون ساکنه، استثنائات و غیره - ترتیل - یعنی احکام وقف و ابتدا - پرداختن به ظرافتها و نکات ریز مربوط به موسیقی قرآنی و لحن عربی را نیز، در کنار قرائت به سبک یکی از قاریان مصری بهعنوان ملاکهای تعیین "نفر برتر" مدنظر قرار دهد.
بدینترتیب، معیارهای یافتن "نفر برتر"، سالبهسال بیشتر و بیشتر میشد؛ چرا که تبلیغات، تشویقها و بالاخره جوایز نفیس و سفرهای خارجی در کنار مزایای ویژهای که برای کارکنان ادارات دولتی پیشبینی شده بود، رقابتها را فشرده و فشردهتر میساخت؛ گذشته از این، افراد "ناکام" سال گذشته هم با کولهباری از تجربه بار دیگر به میدان میآمدند، سطح بالای مسابقات ایجاب میکرد که داوران از میان قاریان برجسته و استادان صاحبنام انتخاب شوند، دعوت از قاریان مصری به منظور قرائت قرآن و برگزاری دورههای آموزشی و داوری مسابقات معتبر از همین زمان آغاز شد و بهطور عمده همینها بودند که معیارها را معین کرده، در گسترش فرهنگ "قرائت قرآن" و علوم مرتبط سهم بسزایی داشتند."