چکیده:
یکی از زیرشاخه های قرآن پژوهی مطالعه و پژوهش در صورت و شکل ظاهری واژگان و جملات قرآن مجید است. در مقاله حاضر نویسندگان مشخصا به بررسی افعال قرآن با توجه به زمان دستوری و زمان واقعی پرداخته اند. مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که آیا در افعال قرآن مجید زمان واقعی بر زمان دستوری منطبق است یا نه؟ برای پاسخ دادن به این مسئله پس از طرح ملاحظات نظری درباره زمان واقعی و زمان دستوری بر اساس مباحث هانس ریشن باخ ـ زبان شناس آلمانی ـ بیش از 500 فعل از جزء سی ام قرآن مجید استخراج و بررسی شد و آن گاه حاصل این بررسی جمع بندی و در این مقاله عرضه شده است
خلاصه ماشینی:
"مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که آیا در افعال قرآن مجید زمان واقعی بر زمان دستوری منطبق است یا نه؟برای پاسخ دادن به این مسئله پس از طرح ملاحظات نظری دربارۀ زمان واقعی و زمان دستوری براساس مباحث هانس ریشنباخ-زبانشناس آلمانی-بیش از 500 فعل از جزء سیام قرآن مجید استخراج و بررسی شد و آنگاه حاصل این بررسی جمعبندی و در این مقاله عرضه شده است.
کمری(1985:7)معتقد است:«بسیاری از زبانها دارای صورتهایی هستند که برای موقعیت در زمان به کار میروند و نیز صورتهایی دیگری که به خطوط زمانی درونی اشاره میکنند».
در الگوی ریشنباخ این نقاط را میتوان با یک خط فاصله (-)که نشان میدهد نقطۀ سمت چپ قبل از نقطۀ سمت راست قرار گرفته است(به این ترتیب به تقدم و تاخر زمانی اشاره میکند)و یا از طریق ویرگول4که بیانگر مساوی بودن دو نقطهای است که نسبت به یکدیگر دارای ترتیب نیستند،از یکدیگر جدا کرد.
به عبارت دیگر زمانی که به آن ارجاع داده میشود همان زمان وضعیتی است که جمله به آن اشاره میکند.
ازاینرو به کار رفتن فعل گذشته برای بیان عملی که بهطور حتم در آینده روی خواهد داد را میتوان از دیگر ویژگیهای زبان عربی برشمرد.
نتیجهگیری در این مختصر کوشیدیم با بررسی افعال جزء سیام قرآن مجید به این پرسش پاسخ دهیم که آیا زمان واقعی بر زمان دستوری منطبق است یا خیر؟با بررسی 559 فعل مشخص گردید هرچند که در مواردی زمان واقعی با زمان دستوری رابطۀ یکبهیک دارد لیکن چنین رابطهای الزامی نیست."