چکیده:
ایران در آستانه عضویت در سازمان تجارت جهانی قرار دارد،ازاینرو در فرصتی که تا پیوستن قطعی وجود دارد باید ضمن تامین و تضمین حقوق مالکیت فکری،مسیر رقابت نیز هموار شود،این مقاله سعی دارد به دکترین استیفاء حق به عنوان راهگشای تنش میان حقوق مالکیت فکری و مالکیت سنتی با نگاهی به تنش این حقوق با تجارت آزاد بپردازد،به عبارتی دیگر حوزه و چشمانداز دکترین را تبین و توضیح داده و شرایط اعمال آن را بررسی مینماید.
خلاصه ماشینی:
"پرسش آن است که آیا یک مالک فکری میتواند با واردات محصولاتی که به وسیله مجوز گیرنده یا منتقل الیه تولید شده یا در بازار عرضه شده و به فروش رفته،مخالفت ورزد یعنی اگر از قرارداد اولیه تخلف شود،حقی جهت مخالفت ورزیدن متصور است؟ پاسخ به این پرسش به سادگی داده نمیشود بلکه باید در هر پرونده و به صورت مورد به مورد پاسخ داد،اما آنچه که مهم میباشد،احراز مؤلفه«رضایت»است،به گونهای که آیا در صورتی که از قرارداد اولیه تخلف گشته،مالک فکری به اولین فروش رضایت دارد یا نه؟مثلا تصور نمایید،مالک یک علامت تجاری در قراردادش با مجوز گیرنده یا منتقل الیه،این بند را میگنجاند که باید،ضوابط کیفی خاصی در باب محصولات دارای علامت اعمال شود،اما پس از انعقاد قرارداد،طرف قرارداد،محصولاتی را به فروش میرساند که کیفیت مطلوب مالک فکری را فاقد است،در اینجا این سؤال برای ما مطرح است که آسا چون رضایت مالک اولیه منظور نشده،دکترین استیفاء حق اعمال میگردد؟در این مواقع به نظر میرسد که باید بررسی نماییم،آیا قصوری که از جانب طرف قرارداد صورت گرفته،ماهوی است؟یعنی اگر محصولاتی بسیار کم کیفیت از سوی مجوز گیرنده عرضه شود به گونهای که به حسن شهرت مالک علامت،صدمه وارد نماید،آیا میتوان تصور نمود که رضایت مالک وجود دارد؟ همچنین به نظر میرسد که توجه به عوامل دیگر هم مهم باشد زیرا صرف بیان این مطلب که ارائه محصول که کیفیت برخلاف قرارداد است و رضایت مالک وجود ندارد،کافی نمیباشد بلکه باید دید که آیا خود مالک فکری هم گامهای معقول و هدایتکنندهی را در جهت آموزش،خدمات مشاورهای و..."