خلاصه ماشینی:
"در سورهی علق، نخستین سورهی قرآن میفرماید: بخوان به نام پروردگارت که آفرید1او انسان را از علق(خون بسته شده)آفرید 2بخوان و دریاب که پروردگارت از همه گرامیتر و بزرگوارتر است3همان پروردگاری که با قلم آموخت4به انسان آموخت آنچه را نمیدانست5 و در سورهی بقره،آیهی 31 میخوانیم: (و همه نامها را به آدم آموخت و سپس آن معانی را به فرشتگان عرضه داشت و گفت نامهای اینها را به من خبر دهید اگر راستگوئید و گفتند تو از هر نقص و عیبی منزهی،ما را دانشی جز آنچه خود به ما آموختهای نیست) و در سوره الرحمن(آیات اول تا چهارم)، خدای عزوجل،خود را تعلیمدهندهی قرآن میداند و پس از آفرینش انسان،بیان را به او آموخته است: خدواند پیامبران را برای همین اصل اساسی رسالت داده تا آنچه را مردم نمیدانند به آنها یاد دهند و بر این اصل انبیاء را پس از خداوند، معلم حقیقی میدانیم: در سوره بقره آیه 151 آمده است: (همانطور که در میان شما پیامبری از خودتان فرستادیم که آیات ما را برای شما میخواند و شما را پاک و پیراسته می گرداند و به شما کتاب و حکمت میآموزد و چیزهایی را که از پیش نمیدانستید، یادتان میدهد)(بقره 151/2) * نکته: برای ارزش علم همین کافی که چون انسان را بدون علم معرفی کنیم و بحث از خوردن باشد ،انسان در کنار چهارپایان ذکر میشود: از آنها بخورید و دامهایتان را بچرانید که به راستی در این نظام آفرینش برای خردمندان و اندیشمدان نشانهها و آیات فراوانی است (طه 54/20) اما چون این انسان به زیور علم آراسته گردد و از او به«{/اوتوا العلم/}»تعبیر شود،او را کنار ذات کبریایی حق تعالی و ملائکه میبینیم: خداوند که بر پا دارندهی عدل است گواهی میدهد که جز او معبودی شایستهی پرستش نیست و فرشتگان و دانشمندان نیز گواهی میدهند."