چکیده:
ادله متعدد نقلی و عقلی دلالت می¬کند؛ ازدواج با زن شوهردار و در عده اعم از دائم یا موقت مجاز نیست. ازدواج در عده و ازدواج زن شوهردار دارای اقسام مختلفی است که مبنای این تقسیم، علم یا جهل به موضوع و حکم می¬باشد که در هر صورت احکام جداگانه¬ای دارد. حکم این ازدواج در صورت علم، حرمت ابدی و درصورت جهل و عدم نزدیکی عقد باطل میباشد. فرزند متولد از آنان درصورت علم، ولدالزنا و در صورت جهل، ولد شبهه محسوب میشود. در این مقاله ادله حرمت چنین ازدواجی و احکام صور مختلف آن با استفاده از ادله شرعی و قوانین موضوعه بررسی شده و پیشنهاد اصلاح 3 ماده از قانون مدنی و 2 ماده از قانون مجازات اسلامی به جهت رفع ابهام و اجمال داده شده است.
There are various traditions and rational arguments according to which marrying a married woman or a woman in Iddah is not permissible whether temporarily or permanently. Marrying a married woman or a woman in Iddah can be classified into different groups on the basis of being or not being aware of it and the type of verdict. The verdict for this type of marriage، in case the man knew that the woman was previously married، is permanent unlawfulness [hormat]، and in case he did not knew and did not have intercourse with her the marriage is invalid. If the man is aware of the woman's previous marriage، their child will be considered as the child of adultery [walad al-zena]; if the man is not aware، the child will be considered as the one with doubtful origin. This paper studies arguments for the prohibition of such marriage and verdicts for various types of such marriage on the basis of religious arguments and the existing laws. The paper also suggests amendments for three related clauses in civil law and two clauses in Islamic penal law in order to remove ambiguities.
خلاصه ماشینی:
"در کتب فقهی این موضوع به نحو اجمال یا تفصیل بیان شده که به چند مورد اشاره میشود: - «من عقد علی إمرأة و هی فی عدتها و هو یعلم انها فی عدة فرق بینهما-و ان لم یدخل بها-و لم تحل له ابدا»،(شیخ مفید،1410ق: ص501)؛ (هرکس با علم به اینکه زن در عده است با وی ازدواج کند، حتی در صورت عدم دخول، بر هم حرام ابدی شده و باید از هم جدا شوند).
- «زرارة عن ابی جعفر(ع) اذا نعی الرجل الی اهله أو أخبروها انه قد طلقها فاعتدت ثم تزوجت فجاء زوجها الاول فان الاول أحق بها من هذا الاخیر دخل بها الاول أو لم یدخل ولیس للاخیر أن یتزوج بها ابدا ولها المهربما استحل من فرجها»، (همان، ص447)؛ (زراره از امام باقر (ع) نقل میکند: اگر خبر فوت همسر به زن داده شود یا به او خبر دهند که همسرش او را طلاق داده و زن عده وفات یا طلاق نگه دارد، سپس با مرد دیگری ازدواج کند، آنگاه زوج اول ظاهر شود، همسر اول نسبت به مرد دوم به این زن اولویت دارد، چه با زن نزدیکی کرده باشد یا نکرده باشد، زوج دوم بر وی حرام ابدی میشود و به خاطر نزدیکی باید مهریه بپردازد)."