خلاصه ماشینی:
"اما آن نکته با اهمیتتری که در نمایشگاه اخیر او در گالری راه ابریشم برایم جذاب بود،به این هوشیاری تاریخی هنرمند برمیگشت که براستی اگر یحیی دهقانپورباشی،با چنان گذشتهای و چنین حالی،در دهه هفتم زندگیات چه چیز را باید به نمایش بگذاری که خودت و مخاطبینت را به یکسان خشنود کند؟ تعبیر شخصی من چنین است:گاه چندان مهم نیست که بخواهی بعد از این همه راه و چاه،خصلت کاری خویش را به نمایش بگذاری!مهم نیست که بخواهی از شگردهای ذهنورانه و فناورانه چیزی به دیگری نشان دهی!مهم نیست که دیگر به عنوان استادی پیشکسوت بخواهی در بازار رقابتی نوستایی باقی بمانی!مهم نیست که بخواهی همچون یک تازه جوان،خلاق و تازه به نظر برسی!و...
این موضوع هرچند از سویی ستایشبرانگیز است،اینکه کسی هم سال او همچنان با شهامت رویکردهای خلاقانه در عکاسی را دنبال میکند،اما الزاما حرف و حدیثهای پیدا و ناپیدایی را نیز همراه داشت که استاد هنز دلمشغول چیزهایی است که چندان با سلسله مراتب تجربیات هنری او همخوان نیستند."