خلاصه ماشینی:
"متعاقب آن، شورایعالی اداری در 9 اردیبهشت سال 1371 با تصویب پیشنهاد سازمان امور اداری و استخدامی کشور وقت مقرر کرد، وظیفه آمایش سرزمین به معنای تعیین استراتژیهای توزیع فضایی جمعیت و فعالیت در پهنه سرزمین مشتمل بر تعیین مناطق اولویتدار در توسعه از نظر پذیرش جمعیت و فعالیت، تعیین نقش نواحی مختلف از نظر تقسیمکار ملی و استقرار فعالیتهای کشاورزی، صنعتی، خدماتی و امکانات زیربنایی و مواردی از این دست بر عهده سازمان برنامه و بودجه است و در قالب «طرح آمایش سرزمین» تهیه شود و «طرح کالبدی» (ملی- منطقهای) توسط وزارت مسکن و شهرسازی تهیه و به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران برسد.
در این قانون آمده است: دولت مکلف است تا دو سال پس از تصویب این قانون و در اجرای اصل چهل و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بهمنظور رفع هرگونه تبعیض در استفاده مناطق (استانها و شهرستانها) مختلف کشور، فراهمکردن زمینه رشد همه مناطق (استانها و شهرستانها) متناسب با استعدادها، توزیع مناسب فعالیتهای اقتصادی در مناطق (استان و شهرستانها) مختلف کشور، استفاده بهینه از قابلیتها و مزیتهای نسبی در راستای نقش منطقهای و بینالمللی کشور با مطالعه و بررسی کارشناسی لازم و با ملاحظه سرمایهگذاریهای انجام شده در سالهای گذشته و شاخص توسعهیافتگی مناطق (استان و شهرستانها)، طرح آمایش سرزمین (توزیع متناسب جمعیت و فعالیتهای بخشهای اقتصادی در فضای ملی) را تهیه و اقدامهای قانونی لازم را برای آن از آغاز سال 1383 به عمل آورد."