خلاصه ماشینی:
"ثواقب المناقب اولیاء اللهمأخذی فراموش شده دربارۀ مولانا و مولویه{o1o} به مناسبت هفتصد و پنجاهمین سال وفات مولانانوشتۀ عارف نوشاهی(پاکستان) از درگذشت مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی رحمة الله علیه در پنجم جمادی الثانی 672 هجریقمری تا امروز در 1422 ه ق که این گفتار نوشته میشود،هفت قرن و نیم سپری شده است.
»{o4o} تحریری دیگر از مناقب العارفین-که در اینجا مورد بحث ماست-ثواقب المناقب اولیاء الله تألیفعبد الوهاب بن جلال الدین محمد همدانی است.
کتابی دیگر با نام ثواقب المناقب نگاشتۀ محمد ماه صداقت کنجاهی(د:1148 ه)نیز در دست است که در احوالمشایخ طریقۀ قادریۀ نوشاهیه تألیف شده و خود تحریری جدید از احوال و مقامات حضرت نوشه گنج بخش تألیفمیرزا احمد بیگ لاهوری(به سال 1107 ه ق)چاپ عارف نوشاهی،اسلامآباد،1999 م است.
همدانی در ذکر سلطان العلما(محمد بن حسین خطیبی بلخی)در باب ثانی مینویسد:«در نسب سلسله و طریقت آن حضرت در نفحات الانس مذکور است که بعضیگفتهاند که سلطان العلما به صحبت حضرت شیخ نجم الدین کبری قدس الله تعالی سره العزیز رسیده واز خلفای ویست.
پس ترا از تمهید این مقامات سه چیز معلوم شد:اول آنکه شیخابو بکر نساج را دو نسبت است؛یکی چنانکه حضرت شیخ رکن الدین علاء الدوله بیان فرموده ودیگری چنانکه صاحب مناقب آورده؛ثانی شیخ محمد زجاجی از اصحاب حضرت شیخ جنید و شیخشبلی بوده؛ثالث صحبت سلسلۀ حضرت سلطان العلما چنانکه مذکور است به وضوع پیوست.
{o30o} پروفسور هلموت ریتر نسخهای از خلاصۀ ثواقب المناقب در کتابخانۀ ایاصوفیا،استانبول،2053مجموعه 13 نشان داده است؛{o31o}اما دوستم پروفسور نجدت طوسون که به کتابخانۀ مذکور مراجعهکرده و نسخه را دیده است،میگوید که این مختصر در مناقب مولانا جلال الدین(ورق 158-60)است ودر 836 ه ق در قونیه استنساخ شده است."