خلاصه ماشینی:
"روابط سوریه با شوروی از هنگام روی کارآمدن میخائیل گورباچف و اعلان خطمشی سیاسی جدید در شوروی شاهد نوعی فترت بوده است؛زیرا تلاشهای دوازدهسالۀ سوریه برای تحقق بخشیدن به موازنۀ استراتژیک با رژیم صهیونیستی مغایر با پرسترویکا شناخته شده و این امر بعد از ملاقات گورباچف با جرج بوش در مالتا در اواخر سال 1989 عملا توسط دولت شوروی به سوریه ابلاغ شده است؛به این صورت که مسکو به دمشق اطلاع داده که موازنۀ استراتژیک سوریه با اسرائیل هدف بلندپروازانهای است که قابل تحقق نمیباشد و سوریه باید به خرید سلاحهای دفاعی موردنیاز خود بسنده کند.
6 دولت سوریه با احساس نگرانی از سیاستهای جدید گورباچف و احتمال سازش ایشان با آمریکا در خصوص انعقاد کنفرانس بین المللی صلح برپایۀ برداشتهای آمریکا و رژیم اشغالگر قدس از این کنفرانس،تحرکات خود را در جهت بهبود روابط با آمریکا و اروپای غربی از اواسط سال 1987 آغاز نموده و شاه حسین اردنی در تأمین حرکت آرام برای سوریه،بویژه در زمینۀ رابطه با انگلستان که به خاطر ماجرای هنداوی7محرک اصلی غرب علیه سوریه بوده،نقش عمدهای را ایفا کرده است.
اما با فرارسیدن سال 1985 و آغاز سیاست جدید پرسترویکا توسط گورباچف و حصول تحولات ژرف در اروپای شرقی و مطرح شدن مقولههایی از قبیل «تفاهم بین المللی برای حل بحرانهای منطقهای»میان آمریکا و شوروی و بالاخره بروز تهدیدات بزرگی علیه امنیت دستهجمعی اعراب در نتیجۀ راهافتادن اخیر سیل مهاجرین یهودی از شوروی به سوی فلسطین اشغالی،سوریه احساس کرد که متحد کردن صف کشورهای عرب در این مرحله اهمیت حیاتی پیدا کرده و برای تحقق آن جذب مصر به عنوان بزرگترین کشور عربی،به صورت یک ضرورت مطرح شد."