خلاصه ماشینی:
"لوی Lowie مینویسد که نزد برخی طوایف مانند Crow کروها،هنگامیکه فردی دست بعملی میزد که باخلاق زیان وارد میکرد بدیده یک مقصر نگریسته میشد ولی هیچکس به هیچ عملی که مستقیما او را هدف قرار دهد مبادرت نمیکرد بلکه شبانگاهان که همه دور یکدیگر جمع میشدند یکی رو بهمه میکرد و میگفت: «آیا عملی را که فلانی انجام داده است شنیدهاید؟» سپس در میان خنده و قهقهه بسیار،اشتباهی را که مقصر مرتکب شده بود در خلال عبارات بسیار مسخرهآمیز و توام با طنز و کنایههی ریشخندکننده مشرح و بسط میدادند و مدتها خود را بآن مشغول میکردند.
1 ووئن ولئوته نیز با توجه بمجازاتهای تحمیلی این دوره و رفتارهای خشنی که در قبال مجرمان وجود داشت مینویسد که آیا واقعا میتوان ادعا کرد که این اعمال نادرست،خود وسیلهای برای ایجاد حالت سبعیت در بزهکاران نبوده است؟2 6-مجموعه جزائی از قرن نوزدهم تا عصر حاضر تقریبا از سال 0181 ببعد،کیفرها بصورتی که اشاره شد دچار تحول گردید و بتدریج جنبه سبعیت و انتقامجوئی خود را که بصورت شکنجههای هولناک انجام میگرفت از دست داد و در واقع پیشگیری هدف واقعی آنها قرار گرفت.
باعث شد که تغییراتی در قوانین بوجود آید و بانسانی بودن مجازاتها،هر آن توجه بیشتری مبذول گردد و قانون جنبه حمایت از زندگی افراد را بخود بگیرد و بالاخره اصلاح بزهکاران و بازسازی اجتماعی آنان و باز داری از تنبیه و تحمیل مجازات مطمح نظر قرار گیرد و در واقع ماده 8 اعلامیه حقوق بشر که میگوید: «قانون باید فقط مجازاتهائی را بپذیرد که کاملا لازم است،و همچنین«هیچکس نباید مورد مجازات قرار گیرد مگر برحسب قانونی که وجود دارد و جرائم را از قبل معین کرده است -------------- (1)- Stefani,Levasseur,Jambu-Merlin,Ouv. Cit,PP 241-244."