خلاصه ماشینی:
"زمانی که اسلام در ایران به تمامی گسترش یافته و آموزههای هستیبخش آن در سطوح مختلف فرهنگی ایران نهادینه شده است و زبان فارسی به موازات گسترش و تعمیق این آموزهها غنیتر و کارآمدتر شده و ظرفیتهای تازهای برای بیان اندیشههای والا پیدا میکند و چنین است که پیوند زبان و شعر فارسی تبدیل به پیوندی ماهیتی میشود.
با توجه به میراث گرانسنگ شعر فارسی، به جرأت میتوان ادعا کرد که هیچ اثر شاخصی در شعر فارسی خلق نشده و شانس ماندگاری پیدا نکرده است، مگر اینکه بهرهمند از پشتوانه آموزههای اسلامی و قرآنی بوده است.
با این وصف هر شعر فارسی بدون در نظر داشتن اینکه شاعرش چه کسی باشد، اگر شانس ماندگاری پیدا کرده و در حافظه تاریخی شعر فارسی ثبت شده است، شعری مسلمان و با پشتوانه آموزههای اسلام و قرآن بوده است."