چکیده:
هدف از این پژوهش عبارت است از بررسی اثر تمرین استقامتی پیوسته بر میزان IL-4، IFN-g، و نسبت CD4+/CD8+ در موش های مبتلا به تومور سرطان سینه. بدین منظور 80 سر موش بالب سی ماده (4 تا 5 هفته با میانگین وزنی 17.67±1.54 گرم) خریداری و به شکل تصادفی در چهار گروه 20 تایی ورزش – تومور - ورزش، ورزش – تومور - استراحت، استراحت – تومور - ورزش، استراحت – تومور - استراحت تقسیم شدند. تمرین استقامتی قبل از ایجاد تومور به شکل پیوسته و با شدت سبک تا متوسط به مدت هشت هفته روی دستگاه نوارگردان موش اجرا شد. این تمرینات در دو هفته اول با شدت 50 درصد VO2max و به مدت 20 دقیقه شروع شد و در نهایت در هفته هشتم به 75 درصد VO2max و مدت زمان 60 دقیقه در هر جلسه تمرینی رسید. تمرین استقامتی بعد از ایجاد تومور نیز به شکل پیوسته و با شدت سبک (50 درصد VO2max) به مدت 20 دقیقه تا چهار هفته روی دستگاه نوارگردان موش اجرا شد. بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش، تست الایزا برای سنجش میزان IL-4 و IFN-g سرم و تست فلوسایتومتری برای سنجش نسبت CD4+/CD8+ انجام شد. نتایج آماری نشان داد میزان تولید IL-4 به شکل معناداری در گونه های توموری به دنبال انجام ورزش استقامتی پیوسته کاهش یافت (p<0.05). با این حال میزان تغییرات IFN-g و نسبت CD4+/CD8+ به دنبال انجام ورزش استقامتی به لحاظ آماری معنادار نبود (p<0.05). طبق یافته های پژوهش حاضر در گونه های توموری، اجرای ورزش استقامتی پیوسته در کاهش عوامل التهابی توده سرطانی موثر است ولی به تنهایی قادر نیست اعمال افکتوری لنفوسیت های T را بهبود بخشد.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به اهمیت حفظ تعادل بین سایتوکینهای التهابی و افکتوری در کوششهای بالینی و تلاش در جهت افزایش نسبت +8 DC4+/DC در گونههای توموری(8)،همچنین آشکار نبودن نقش فعالیت بدنی در این رویکرد،پژوهشگر بر آن شد تا در گونههای توموری موش،اثر تمرین استقامتی پیوسته و با شدت سبک تا متوسط را در الگوی توزیع سایتوکینها و سلولهای لنفوسیتی بررسی کند.
بر پایة نتایج آماری،اجرای ورزش استقامتی پیوسته که قبل و به دنبال ایجاد تومور در گونههای توموری موش دنبال میشد نتوانست تغییرات معناداری را در میانگین توزیع-NFI در گروههای مختلف پژوهشی ایجاد کند(شکل 3).
نتایج پژوهشی نشان داد به دنبال پیوند تومور در گروههای ETE و RTE اجرای مجدد فعالیت ورزشی موجب کاهش معنادار سایتوکین التهابی 4-LI در گروه ETE شد،ولی در گروه RTE به دلیل توقف برنامة ورزشی تغییر معناداری در این فاکتور ایجاد نشد.
در پژوهش حاضر،ورزش استقامتی سبک که بعد از ایجاد تومور در موشها دنبال شد با مهار ترشح گلوکوکورتیکوئیدها(1)موجب تغییر الگوی تولید 4-LI در گونههای توموری شد،ولی چون اثربخشی آن در مقابله با تومور سرطانی کافی نیست و در این رویکرد به رژیمهای دارویی نیاز دارد(10،8)قادر به ایجاد تغییرات معنادار در افزایش-NFI و نسبت +8 DC4+/DC نبود.
)3002(drahpehS esseJ yoR ;kehS gnaP ;uoilisaV siraP ;unaevodloM noI ierdnA ;rennerB neraK dirgnI ;airaM air " esicrexe gniwollof dna gnirud tnuoc etycokuel doolb no esicrexe fo sepyt tnereffid eerht fo stceffE " .
H. R ,grebn " esicrexe gniwollof doolb elohw ni enosahtemaxed yb noitaludom sti dna esaeler enikotyC " ."