عالمی متواضع - مجله رشد آموزش زبان و ادب فارسی خبر و گزارش

"دوستان بزرگوار از من خواسته‌اید درباره‌ استاد فقید مرحوم دکتر یوسفی نظری بدهم، تصدیق کنید تکلیفی دشوار است. معمولا در این‌گونه اظهارنظرها که پس از مرگ شخصیت‌ها به قلم می‌آورند می‌کوشند تا داد سخن بدهند،اما من می‌خواهم‌ آن را بنویسم که با منش آن بزرگ مرد مطابق‌ باشد:«گفتن حقیقت و پرهیز از پیمودن راه‌ افراط و تفریط»می‌بینید چنین کار اگر دشوار نباشد چندان آسان هم نیست. بیش از سی سال با دکتر یوسفی آشنا و دوست بودم،در مشهد بدیدن او می‌رفتم و یا او در سفری که به تهران می‌کرد از دیدارم دریغ‌ نمی‌فرمود. جزء«اصحاب‌ چهارشنبه»بود و گذشته از چهارشنبه‌ها بعض‌ روزها به لغت‌نامه می‌آمد و باهم درباره‌ موضوع‌های ادبی گفتگو داشتمی و گاهی هم از خانه تلفن می‌کرد. در کار علمی دقت داشت‌ و اگر با مشکلی روبرو می‌شد،پرسش از این و آن را برای خود وهن نمی‌دید. برای دانشجویان پدری دلسوز بود،و خود را می‌سوخت تا آنان را روشن کند و امروز پرورده‌های او هریک در گوشه‌ای چراغی‌ فروزان‌اند."