خلاصه ماشینی:
"2/34 نا هنجاری احتمالی رهیافت مسؤولیت مطلق آنگاه که متهم بتواند متعارف بودن اشتباه موضوعی یا حکمی خود را به اثبات برساند به بینترین شکل رخ مینماید و به همین دلیل در مواردی که چنین اشتباهی مستند دفاع قرار گیرد دادگاه تجدید نظر را برای قبول این گونه اشتباهات به عنوان دفاع و بدون توجه به این که جرم از مصادیق جرائم قوانین موضوعه است و صرفنظر از مقررات مربوط به فقدان عنصر معنوی در ساختار قوانین موضوعه، تحت تأثیر قرار داده است.
اما اگر متهم در خارج از چار چوب کسب مجوز یا پروانه، موفق به تحصیل یک نظر مشورتی از بعضی مقامات اجرائی شود، به احتمال زیاد از دادستانهای محلی، که اقدام مورد نظر او، ناقض قانون جزا نخواهد بود چه باید کرد؟دادستانهای محلی و مأموران رسمی مکلف به ارائه نظرات قانونی به مقامات محلی در حوزه ماموریت خود هستند و کاملا طبیعی است که شهروندان عادی نیز برای کسب نظرات مشورتی در مورد مشکلات مربوط به مسؤولیت کیفری به آنها مراجعه نمایند (111) و لذا به نظر می رسد که در این جا نیز دفاع ناشی از اعتماد متعارف (112) باید قابل قبول باشد.
2d 302)8 th Cir. 1960( مواردی که متهم به دلیل اعتقاد به خلاف قانون اساسی بودن فاقد عنصر معنوی است از یکدیگر قابل تمایز هستند مانند پرونده Leeman V State,35 Ark 438)1880( (اعتقاد متهم به این که قانونی که او را از حق الزحمهاش محروم میکند بر خلاف قانون اساسی است، در مقابل اتهام اخاذی دفاع محسوب میشود زیرا چنین اعتقادی موجب زوال سوء نیتی است که برای مجرمیت ضروری است)."