خلاصه ماشینی:
"ولی«حسن»در این«احسن»که در صدد انتخاب آنند خود معیارهای مختلفی دارد و هر معیار نشانهیی است روانشناختی از منش رأیدهندگان-صرف نظر از بیمعیارانی که یا قصد خیرخواهانه ندارند یا علی العمیا رأی خود را میاندازند،- قرآن و نهج البلاغه و حدیث،هریک در جای خود،معیار برتری (افضل بودن)و بهتری(احسن بودن)هر حاکم را از پیش برای ما بیان کردهاند تا خردمندانه راه درست را بیابند و حکیمانه عمل کنند.
در این دستور العمل سرشار از حکمت امیر المؤمنین،عناصری در شخصیت حاکم شرط شده است که امیددهنده آیندهیی باشد که در آن کرامت و عزت و امنیت و رفاه رأیدهندگان و سایر مردم و استقلال و آزادی و سرفرازی کشور و ملت تضمین گردد.
انتخابگننده حاکم اگر عاقل و رشید است با انتخاب خود زمام خود و کشور را بدست کسی نمیدهد که مردم و بیت المال را ملک خود و اطرافیان خود بداند و دلسوز ملت و کشور نباشد و صد البته بتعبیر امیر المؤمنین علی(ع)نباید که«سبع ضاری»یعنی ددی پر زیان به شمار آید و یا گرگی در لباس میش باشد."