چکیده:
برای پاسخ به این پرسش که«بحران عراق چه تأثیری بر نظام بینالملل داشته است؟»در این مقاله نخست به مفهوم نظام بینالملل را باتوجه به تغییر ماهیت،قواعد و تعاملات مطرح نمودهایم.پس از آن،نظام بینالمللی پیش از بحران عراق مورد بحث قرار گرفته و امیدها و بیمهای ایجاد شده در سالهای دهه 0991،برای رفتن به سوی وضعیتهای چند قطبی،هژمونی و یا تک قطبی مطرح شده است. همین طور ویژگیهای تأثیرگذار بحران عراق و اینکه چگونه برخلاف اصول و هنجارهای حقوق بینالملل و بدون مجوز تنها نهاد مشروع برای تجویز اقدام نظامی،یک دولت قدرتمند به یک عضو مستقل و حاکم(جدا از نظام سیاسی دیکتاتور و بحرانساز آن)حمله نموده و اصل حاکمیت دولتها را زیر پا گذاشت.سرانجام وضعیت نظام بینالملل پس از بحران در ابعاد ساختار،توزیع قدرت،هنجارها و تقسیم کار مطرح و روشن شده است که نظام بینالملل پس از بحران،دارای ویژگی یک هژمونی محدود است و قدرت هژمون،با قرار دادن خاورمیانه در دستور کار امنیتی بینالملل(به جای کمونیسم در دوره جنگ سرد)قصد ایجاد تحولاتی اساسی در آن را دارد.در واقع،با وجود برتری قدرت آمریکا در ابعاد نظامی،اقتصادی و تکنولوژیک،میتوان گفت تنوع تهدیدات،تکثرگرایی حاکم بر روابط بینالملل و ضرورت همکاری سایر دولتها برای مقابله با تهدیدات جدید،موجب میشود تا آمریکا در اعمال هژمونی مطلق ناکام مانده و«نظام بینالملل در برخی ابعاد چند قطبی بماند».اگرچه این به معنای چند قطبی بودن کامل نظام بینالملل نیست.
خلاصه ماشینی:
"یک نظام بینالمللی زمانی به وجود میآید که دو یا چند کشور روابط مناسب میان خود ایجاد کنند و اثرات کافی بر تصمیمات یکدیگر
از نظر او،تغییر نظام بینالملل وابسته به تغییر در توزیع قدرت است.
اما این موضوع منوط به دو مسئله است:نخست وجود درک درستی از تحولات نظام بینالملل از دهه 0991 تا سقوط بغداد،و سپس،پاسخ به این
پرسش که آیا جنگ سلطه،در واقع واجد ویژگیهای یک نقطه عطف است یا خیر؟2-نظام بینالمللی پیش از بحران عراق
سرد تک قطبی است که در آن،تنها یک قدرت بزرگ وجود دارد و این شرایط،بعد از
از ویژگیهای نظام پس از دو قطبی کنونی این است که آمریکا نسبت
ثانیا،هویت را وارد گفتمانهای امنیتی بینالمللی کرده است و سرانجام اینکه، چالش توأمان چگونگی مدیریت روابط بینالملل توسط آمریکا را به اصلیترین بحث
است که پس از 11 سپتامبر آمریکا به سمت هژمونی در نظام بینالملل و فراتر رفتن از
از این بحث میتوان نتیجه گرفت که بحران عراق فاقد مجوز سازمان ملل متحد بوده و با وجود مخالفت گسترده دولتها و افکار عمومی جهانی،با ادعای
نشان داد که نظام بینالمللی حداقل در سطح سیاست نظامی،تک قطبی است و فاصله
قدرت سایر دولتها نیز به گونهای است که امکان ایجاد موازنه در برابر نظام تک قطبی و
شده که آمریکا دیگر نمیتواند اروپا را به عنوان شریک خود در نظام بین المللی جدید
مهمترین واکنش جهان در برابر هژمونی آمریکا خواهد بود و بر این مبنا در قرن بیست
یک نظام تک قطبی است که آمریکا میکوشد هژمونی خود را با بازنگری ساختارها و"