خلاصه ماشینی:
منبر-که اغلب بفتح میم خوانند در زبان عربی بکسر میم است2 و اصل آن«ومبر»است که در لغت حبشی بمعنی کرسی یا تخت میباشد3.
موسیقی-که بقاف مکسور و یاء ساکن در آخر تلفظ میشود در اصل«موسیقی» بقاف مفتوح و الف مقصوره است و از یونانی گرفته شده است؛ ولی تلفظ معمول در شعر فارسی نیز آمده است چنانکه انوری گوید: منطق و موسیقی و هیئت بدانم اندکی راستی باید نگویم با نصیبی وافرم.
نشو-بمعنی نمو و روئیدن که بر وزن«هجو»استعمال میشود در اصل «نشء»بهمزهء آخر است بجای واو و برای تبدیل آن بواو مجوزی نیست و چون بعد از حرف ساکن واقع شده در کتابت نیز بی کرسی باید نوشته شود مانند«بطء»که در جای خود گذشت.
(4)-«اقرب الموارد» نصب العین-معمولا بفتح اول خوانده میشود ولی در اصل بضم است1 و بعضیها در صحت فتح تردید کردهاند2.
ولی در فارسی گاهی بجای همدیگر استعمال میشوند چنانکه باز نظامی گوید: (1)-صاحب«اقرب الموارد»گوید:«هذا نصب عینی بالضم ای القائم فی نظری فعل بمعنی مفعول کالطعم».
هذیان-که معمولا بسکون ذال تلفظ کنند در اصل بفتح ذال است مانند ,,جولان،،2،ولی در شعر فارسی نیز بسکون استعمال شده است چنانکه ناصر خسرو گوید: دمی آزار یکدیگر نجویند دروغ و فحش و هذیان خود نگویند.
یلتام-مضارع,,التئام،،بمعنی بهبود یافتن که معمولا بر وزن,,یختار،، خوانند چنانکه گویند: ,,جراحات السنان لها التئام و لا یلتام ما جرح اللسان،، از غلطهای مشهور است،زیرا,,یلتام،،بالف مضارع,,التیام،،بیاء (1)-این اشتباه گاهی در بعض مؤلفات عرب نیز دیده میشود چنانکه در عبارت:«و منها یاء نداء ما لا یجیب تشبیها بمن یعقل»(تاج العروس،ج 10، ص 461)؛و صواب چنین است:«و منها یا نداء ما لا یجیب...