خلاصه ماشینی:
امارت استکفاء-امارت استکفاء یا امارت تفویضی عبارت از امارتی بود که خلیفه بیکی از رجال تفویض میکرد و ناحیهای(اقلیم)را به وی میسپرد این امیر در تمام امور نظر داشت و مهمترین آنها عبارت بودند از:1) امورات ارتش 2)نظارت در طرز اجرای احکام و اعمال حکام و قضات 3) رسیدگی به خراج و صدقات و طرز عمل عاملین آنها 4)حمایت از دین و دفاع از حدود کشور 5)برقراری اقامه و حدود شرع 6)پیشوائی در نماز جماعت 7)رسیدگی به امور حج و در صورتیکه ناحیه مربوطهاش مورد تعرض دشمن قرار میگرفت اعلان جهاد میداد،ضمنا تقسیم غنائم و گرفتن خمس نیز از وظایف امراء استکفاء بود اغلب ولایات اسلام بخصوص آنهائیکه از مرکز خلافت دور بودند مانند عراق در زمان بنی امیه و مصر و شام در عصر بنی عباس،امیر استکفاء داشت مشهورترین امرای استکفاء عراق در زمان بنی امیه عبارت بودند از:زیاد بن ابیه و پسرش عبیداله،بشر بن مروان و حجاج بن یوسف و سمت آنان را به علت داشتن حکومت بر کوفه و بصره امارت عراقین میگفتند.
بعدها کلمه وزیر بصاحب بدل گردید و رفته رفته نفوذ وزارت در دولت بنی عباس از بین رفته و مانند خلافت اسم بیمسمائی گردید و قدرت خود را به امیر الامراء داد امیر الامراء-امیر الامراء لقبی بود که خلفای عباسی به بعضی سلاطین دول اسلامی کوچک که از دولت عباسی تجزیه شده بود میدادند،از بررسی تاریخ مناصب وزارت در دولت عباسی اینطور نتیجه بدست میاید که ابن منصب یکی از علل ضعف دولت عباسی گردیده زیرا خلفا اختیار حکومت را بوزراء واگذار نموده و خودشان از امور کشوری و سیاسی بیخبر شدند.