خلاصه ماشینی:
"دومین موج بزرگ اقوام آسیای میانه که در آستانۀ سدۀ سیزدهم از طریق سرزمینهای شرقی اسلام چون سیلی خروشان سرازیر شد،تهاجم عظیم قوم مغول به رهبری چنگیز خان بود که از شهر کوچک قرهقروم در مغولستان آغاز شد و تحت رهبری پسران و نوادگانش امپراتوری غولآسایی شکل گرفت که برسرتاسر شرق و غرب و مرکز آسیا چیره میشود.
این ابر امپراتوری عظیم در کنار مغولستان به عنوان سرزمین مادری شامل سه امپراتوری جنبی قدرتمند بود که عبارت بودند از امپراتوری اردوی طلایی در کناره ولگا که شهر سارای پایتخت آن بود؛ امپراتوری ایلخانان در مدخل آسیا که برسرزمینهای خوارزم،ایران و بین النهرین حکومت میراند و آسیای صغیر نیز دستنشانده و خراجگزار آن و پایتخت آن شهرهای تبریز و مراغه واقع در ایران بود و بالاخره امپراتوری بزرگ یوآن در چین که کوملای مؤسس آن بود.
پس از فروپاشی سلجوقیان،این ایل تحت فرمان عثمانی فرزند ارطغرل-که نام خود را به این سلسله داد-طی تهاجمی سریع حکومتهای محلی در حال مناقشۀ سرزمینهای شمال غربی آناتولی را یکی پس از دیگری ساقط کردند و با تعیین شهر بروسا به عنوان پایتخت سلطه خود را براین سرزمین تثبیت کردند(سال 1326 میلادی).
سلسلۀ بربرتبار فاطمیها(از 969 تا 1171)که علاوه براین دو کشور،برسیسیل نیز حکومت میکند و پایتخت آنها از القطی به قاهره انتقال مییابد ایوبیهای کردتبار(از 1169 تا 1250)، دشمنان آشتیناپذیر صلیبیون که تحت فرماندهی سلطان پرآوازهشان صلاح الدین بیت المقدس را بازپس گرفتند و نام رهبر آنها به عنوان یکی از چهرههای بزرگ اسلام در مغرب زمین شناخته شده است."