شعر در ایران پیش از اسلام معرفی و نقد

"امروزه دیگر وجود شعر را در ایران پیش از اسلام نمی‌توان منکر شد؛ چه ثابت شده است که دست‌کم برخی از متون پارسی میانه، به ویژه درخت آسوریک و یادگار زریران، نمونه‌هایی از متون منظوم‌اند. بیش‌تر ایران‌شناسان برآن‌اند که شعر در ایران پیش از اسلام منظوم به نظم هجایی است؛ یعنی در هر مصرع شمار هجاها اساس وزن است و کوتاهی و بلندی و ترتیب قرار گرفتن هجاها نقشی ندارد. نویسنده، هرچند گاهی دیدگاه‌های ایران‌شناسان را درباره برخی پاره‌ها نقد و بررسی می‌کند، اما درباره ویژگی‌های شعر ایران پیش از اسلام و به ویژه شعر پارسی میانه و قافیه آن کم‌تر به بحث می‌پردازد. (1) در بخش اول، بندهایی از اوستا و کتیبه‌های پادشاهان هخامنشی بررسی شده و در بخش دوم (شعر در ایران میانه) که تنها به اشعار فارسی میانه اختصاص یافته، به بندهایی از کتاب‌ها و رساله‌هایی چون بند هشن، اندرزنامه‌های پهلوی، دینکرد، درخت آسوریک، یادگار زریران و جاماسپ نامه پرداخته شده است."