هنر معاصر تاجیکستان؛ نهایت شاعرانگی مقاله

"در دههء 90،زمانی‌که کشورهای شوروی‌ سابق در حال تلاش برای ورود به عرصه‌های بین‌المللی‌ در هنر بودند،تاجیکستان همچنان درگیر جنگ‌های داخلی‌ بود؛و همچنانی نیز خاطرات این جنگ‌ها،در حقیقت‌ زندگی مردم حل شده است. هنری که تاجیک‌ها از این‌ پس خلق کردند،دنیایی بی‌انصاف و تبعیض‌آمیز را نشان‌ می‌دهد؛ولی در نهایت شاعرانگی!سنت‌های قدرتمند شاعرانه،که به دست حافظ و خیام(زبان تاجیکستان به‌ زبان ایرانیان بازمی‌گردد)،در این خاک ریشه دوانده،در هنر معاصر تاجیک‌ها کاملا قابل‌درک است. حتا موضوعات آثار هم‌استعاره‌ای‌ هستند برای تقویت شاعرانگی هر اثر!همچون مجموعه‌ عکس‌های ویدئوی جمشید خلیکو1باعنوان«ایستگاه‌های‌ اتوبوس»،که در نقاط مختلف کشور دیده می‌شوند،و همانند اشیایی نورانی مسیر سفر شخص را هدفمند می‌کنند (ایستگاه‌های اتوبوس در پنجاه و سومین بی‌ینال بین‌المللی‌ ونیز به نمایش درآمد). که سفر رؤیایی و طنزگونه را نشان می‌دهد(سوچی نام مکانی است در روسیه که برای‌ جوانان تاجیک نماد خوشگذرانی و تنوع است،و در زمان‌ شوروی سابق این مکان بسیار قابل‌استفاده و در دسترس‌ بود."