خلاصه ماشینی:
"امیر حسین آریانپور هنر متعهد و هنری که منظور و مقصد اجتماعی دارد به عنوان نمونهء هنر واقعی پیش میکشد،چه طور پسرش فارغ از این دغدغه است؟ ظواهر امر اینطور به نظر میآید.
فارغ از این که اصلا دکوراتیو بودن در نقاشی خصلت والایی است یا وضعیتی منفعلانه،فکر نمیکنی نقاشیهایت وجه دکوراتیو پررنگی دارند؟ دکوراتیو چیست؟!شاید آن قسم از تداعی معانیهای ذهن است که به سرعت ما را به مفاهیم آشنا و رواج یافتهء بیرونی سوق میدهد.
فکر نمیکنی فقدان رابطه با اجتماع،نه به معنای اجتماعی بودن هنر،به این معنا که چشمان بیشتری متوجه هنر باشند،تنها راه پایان دادن به همهء بنبستهای ما از دیروز تا امروز باشد؟ قطعا مؤثر است.
و این امکانپذیر نیست مگر که هنرمند ایرانی بتواند علاوه بر دورنی کردن این بحرانهای اجتماعی و سیاسی-که سی سال است اتفاق میافتد-با حوصله حوزههای تئوریک و پژوهشی را تقویت نماید."