چکیده:
وامق و عذرا، میرزا محمد صادق نامی، به کوشش رضا انزابی نژاد - غلامرضا طباطبایی مجد، مرکز نشر دانشگاهی، تهران ????، بیست و چهار+??? صفحه.
میرزا محمد صادق موسوی اصفهانی، متخلص به «نامی»، منشی و وقایع نگار دولت کریم خان زند و شاعر خوش قریحه نیمه دوم قرن دوازدهم هجری است که در سال 1204 ق در گذشته است. وی مولف تاریخ گیتی گشای (در تاریخ زندیه) است، که اول بار در 1357 با تصحیح و مقدمه شادروان سعید نفیسی به چاپ رسیده است. همچنین پنج مثنوی به تقلید از خمسه نظامی گنجوی سروده، که خود آن را نامه نامی خوانده، و مشتمل است بر: درج گهر، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، وامق و عذرا، یوسف و زلیخا.
از چهار مثنوی نامی، دستنویس هایی بر جای مانده، اما از نسخه یوسف و زلیخای او نشانی در دست نیست (مقدمه وامق و عذرا، ص ده). در فهرست نسخ دارالکتب قاهره، پنجمین مثنوی نامه نامی (نسخه آن کتابخانه)، به جای یوسف و زلیخا، با عنوان ویس و رامین معرفی شده است (منزوی، فهرست نسخه های خطی فارسی، تهران 1351، ص 3261 و 3306) و، اگر این عنوان درست باشد، ظاهرا احتساب یوسف و زلیخا جزو نامه نامی اصلا سهو بوده است.
وامق و عذرا چهارمین مثنوی از خمسه نامی است که در 2716 بیت، در بحر رمل مسدس محذوف (یا مقصور)، سروده شده و چندین ساقی نامه در ضمن آن آمده است. در این مثنوی، چنان که مصححین نیز نوشته اند، «زبان شاعر پخته و تصویرها دل پذیر و استوار و در خور یک منظومه غنایی است» و بعضی نکات لغوی از آن مستفاد می شود. (مقدمه وامق و عذرا، ص یازده) ...
خلاصه ماشینی:
"(مقدمه وامق و عذرا، ص یازده) از میان محققان معاصر، به غیر از آقابزرگ تهرانی، که ضمن معرفی اجمالی نامی، از مهمترین منابع حاوی شرح حال او یاد کرده، سعید نفیسی، در مقدمه مبسوط تاریخ گیتیگشای، و محمدعلی تربیت، در مجله آینده (ج2، ص533)، احوال نامی را بازگفتهاند (آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ج9، بخش4، بیروت، بیتا، ص1165-1166) و شادروان حسین بحرالعلومی، که قصد چاپ وامق و عذرا و دیگر آثار نامی را داشته، در سال 1353، در مقاله «صادق نامی و وامق و عذرای او» (مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال21، ش1، ص25-32)، نامی و این منظومهاش را معرفی کرده که متأسفانه، در چاپ مورد گفتگو، از این منابع استفاده نشده است."