چکیده:
انسان با وجود پذیرش زندگی در اجتماع حاضر نیست از آنچه که به فردیترین مسائل وی مربوط میشود دست بردارد.به عبارت دیگر، زندگی در اجتماع و با جمع را نافی حق خود به حرمت مسائل خصوصی خود نمیداند.اجتماع نیز در مقابل گذشتن فرد از مقداری از آزادی خود احترام آنچه را که به«حریم خصوصی»معروف شده است رعایت میکند و برای ناقضان آن مسئولیت کیفری یا مدنی ایجاد میکند.در این مقاله مفهوم حریم خصوصی،مصادیق آن،دارندگان آن مورد بحث قرار میگیرد و موضع حقوق ایران با اشارهای به حقوق برخی از کشورهای دیگر مورد نقد قرار میگیرد.
خلاصه ماشینی:
"به نظر میرسد در مجموع بتوان تعریف زیر را از حریم خصوصی ارائه کرد:حریم خصوصی محدودهای از زندگی شخص است که به وسیلهء قانون و عرف تعیین شده و ارتباطی با عموم ندارد به نحوی که دخالت دیگری در آن ممکن است باعث جریحهدار شدن احساسات شخص یا (1)«هرکس بدن مجوز قانونی عمدا یا در نتیجهء بیاحتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یا آزادی یا شهرت تجارتی یا به هر حق دیگر که به موجب قانون برای افراد ایجاد گردیده لطمهای وارد نماید که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود میباشد»و در مادهء 10 قانون مزبور نیز پیشبینی شده است:«کسی که به حیثیت و اعتبارات شخصی یا خانوادگی او لطمه وارد شود میتواند از کسی که لطمه وارد آورده است جبران زیان مادی و معنوی خود را بخواهد.
م. ا در مقام تعیین ضمانت اجرای کیفری برای نقض حریم خصوصی موضوع اصل 25 قانون اساسی مقرر داشته است:«هر یک از مستخدمین و مأمورین دولتی،مراسلات یا مخابرات یا مکالمات تلفنی اشخاص را در غیر مواردی که قانون اجازه داده حسب مورد مفتوح یا توقیف یا معدوم یا بازرسی یا ضبط یا استراق سمع نماید یا بدون اجازهء صاحبان آنها مطالب آنها را افشاء نماید به حبس از یک سال تا سه سال و یا جزای نقدی از شش تا هجده میلیو ریال محکوم خواهد شد."