خلاصه ماشینی:
"در کتاب بیم از رقص،کوشش نگارنده،که خود رقصندهء حرفهای،طراح رقص (choreophopher) ،بنیانگذار و سرپرست گروه رقص «آواز»میباشد،بر آن است که رقض بداههء یک نفری را با توجه به شرایط تاریخی و اجتماعی فرهنگ ایرانی هم در ایران و هم خارج از آن در میان دستههای گوناگون مهاجرین ایرانی مقیم کالیفرنیای جنوبی(تهران کوچک)مورد بررسی قرار بدهد.
مطالبی که در بخش چهارم از آنها سخن به میان میآید عبارت است از ویژگیهای تاریخی و اجتماعی و فرهنگی گروههای مهاجر ایرانی مقیم امریکا،از رقص یک نفری به قصد سر خود رقصنده را گرم کردن در مهمانیها و گردهماییهای خصوصی،و از رقص یک نفری نمایشی به منظور سرگرم کردن تماشاگران در حضور جمع.
دکتر شی از مشاهدات زیاد خود از رقصهایی که در محافل و مهمانیهای ایرانی برگزار شده بهره برده است تا این میزان را به دست بدهد: nomative / transgressive / out of control میانهرو/زیادهرو/افراطی حرکات معتدل دست و پا:از نظر بازی خود داری کردن: پاکدامنی و پرهیزکاری در لباس پوشیدن.
نویسنده نیز به این نکته اشاره میکند که رقص افراطی زنان میانسال بیشتر قابل قبول دستههای ایرانیان مهاجر است تا پایکوبی دخترانی که در شرف وارد شدن به بازار زناشوییاند.
از شرح رقص سودا به که راوی آن دختر حاج آقا،عمه خانم است،معلوم میشود که هنرنمایی رقاصهء هندی در مقولهء نمایشهای افراطی میگنجد: [سواد به]به نظر میآمد لخت است و فقط خودش را با جواهرات پوشانیده.
سخن کوتاه:کتاب بیم از رقص ابعاد گوناگون رقص یک نفری را در فرهنگ ایرانی به خوانندگان انگلیسی زبان به طور آموزندهای معرفی کرده است."