خلاصه ماشینی:
"گفتوگو کوکان سوررئالیستاند (به تصویر صفحه مراجعه شود) گفتوگو با آنتونی براون،نویسنده و تصویرگر انگلیسی لیلا باغبانزاده اشاره: (به تصویر صفحه مراجعه شود) ممکن است با قضاوت براساس موارد غریب و غیر عادی که درهر صفحهای از کتابهای مصور آنتونی براون موجود است،تصور کنید که هنرمند دید مرموز و تیرهای نسبت به زندگی دارد،اما وقتی قبل از ارائه کتاب«پدرم»،در زیر نور خورشید نشستیم و در کنار رودخانه کم،فنجانهای چای را نوشیدیم و در مورد کار و تجربه وی صحبت کردیم،درک آنتونی براون از کودکان و اشتیاق وی برای«واقعی»بودن و در مقابل شرایط زندگی،شروع به پدیدار شدن کرد.
@من عادت داشتم بگویم که نمیتوانم به دو دنیای متفاوت فکر کنم:تصاویر غریب عملهای جراحی و دنیای شیرین کتابهای کودکان،اما تصور میکنم که ارتباط زیادی وجود دارد.
آنها دو شیء بسیار عادی را در جایگاهی غیر معمول کنار هم قرار میدهند و احساس نگاه کردن به آن شیء برای اولین بار را به وجود میآورند و البته این،همان نحوه نگرش کودکان به چیزهاست.
به آنها تلقین میشود که تصویر در شأنشان نیست و بزرگ شدن و بالغتر شدن،یعنی دور شدن از تصاویر و رفتن به سوی واژهها و به نظر من این امر شرمآور است.
میتوانی اولین طراحی تصویری را که واقعا از آن راضی بودی،به خاطر بیاوری؟ @نقاشیهای مفصل(با جزئیات)یک موش صحرایی کالبد شکافی شده که برای امتحان درس بررسی تصاویر پزشکی (به تصویر صفحه مراجعه شود) کشیده بودم و البته قبول نشدم.
آیا کار شما تصویرگری است یا کارهای هنری دیگر هم دارید؟ @من گاه تصاویری برای سرگرمی نقاشی کردهام،اما همیشه به نظر میآید که قصهای را روایت میکنم."