خلاصه ماشینی:
"در اینجا چهار بیت از قطعهی شعر زیبای وی به نام«جهان زن»که کلا شش بیت میباشد،به عنوان نمونه بیان میشود: جهان زن نه همین زلف پرشکن باشد نه عارض چو گل و غنچهی دهن باشد جمال زن به حقیقت کمال عفت اوست چنین زنی همهجا شمع انجمن باشد صبا ز قول من این نکته را بپرس از شیخ چرا ضعیفه در این ملک نام من باشد اگر ضعیفه منم از چه رو به عهدهی من وظیفهی پرورش مرد پیلتن باشد17 7-بانو هما محمودی وی از جمله نویسندگان بسیار فعال پس از مشروطه بویژه در سال 1301 هجری شمسی میباشد که با چاپ مقالات انتقادی در نشریات اختصاصی زنان مانند مجلهی نسوان وطنخواه ایران در جهت احقاق حقوق زنان و آزادی نسوان تلاش مینمود و در انتقاد از مردانی که زنان فعال را سرزنش و تحقیر میکردند،اشعاری میسرود.
وی به خاطر چاپ نشدن شعرش توسط ملک الشعرای بهار در مجلهی وی به نام نوبهار،در شکایت از او،شش بیت زیبا سروده بود که به جهت رعایت اختصار در اینجا فقط دو بیت از شعر وی و سپس دو بیت پاسخ زیبای ملک الشعرای بهار را میآوریم: نام من گر به مجله نبری غم نبود که تو را گفت مرا رتبهی اعظم نبود به غلط آن همه شوق و شعفم بود ز تو گر چنین است که بر ابروی من خم نبود (به تصویر صفحه مراجعه شود) پاسخ ملک الشعرای بهار به وی همراه با اقدام به چاپ چکامهها و چامههای ینت: زینتا!در غزل خویش به هنگام عتاب گفته بودی که بر ابروی من خم نبود غم من از خم ابروی نکورویان است گر بر ابروی تو خم نیست مرا غم نبود -بانو افتخار السلطنه،بانو تاج السلطنه و بانو فروغ الدوله،هر سه از دختران ادیب و شاعر ناصر الدین شاه قاجار بودند که مورد احترام رجال آن دوران قرار داشتند و در محافل خصوصی پدر خود شرکت میکردند."