خلاصه ماشینی:
"شما حتا اگر به نقدهای مرسوم آن زمان مثل نوشتههای آل احمد یا خود آغداشلو نگاه کنید،مشاهده میکنید آنها هم معتقدند،باید پیامی به وسیلهء هنر منتقل شود و مقولهء مطالعات زیباییشناسانه یا هنر ناب در آنها خیلی جایی ندارد،مگر در بین افرادی که در غرب تحصیل کرده بودند و خودشان هم در این بین جایی نداشتند،چه برسد به نوشتههایشان.
اساسا اصل هزینههای نشریه تا حتا هزینهء تولید سیدیهای آن توسط مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری تأمین میشد؛یعنی تا مرحلهء تهیه مطالب و صفحهآرایی و ارسال آرتورکها برای ارسال به چاپخانه در مرکز صورت میگرفت.
از طرفی،انتشارات سوره مهر، که مسؤول بخش فنی و چاپ بود،مشکلات متفاوتی داشت و دنبال این بود که کیفیت مجله را کاهش دهد و آن را به یک کار تمام سیاه و سفید مثل سایر مجلات حوزه نزدیک کند؛مانند نشریات ادبی(ادبیات داستانی،مجله شعر،سوره،مقام و صحنه)که البته این مسأله هم مورد تأیید سردبیر قرار نمیگرفت."