چکیده:
مطالعه و بررسی مبانی و بنیانهای امنیت و نیز چگونگی و شیوههای تأمین آن در جوامع،نشان میدهد بر خلاف ادعای بسیاری از حکومتها، مبانی،اصول و ابزارهای تولید،نگهداشت و توسعه امنیت عمومی در نظامهای سیاسی یکسان نیست؛بلکه مرجع،اهداف و چگونگی نیل به جامعهای ایمن در جامعه و رژیمهای سیاسی مختلف،متفاوت میباشد. این مقاله مبانی و رویکردهای امنیت اجتماعی را در نظام جمهوری اسلامی ایران با نیم نگاهی به نظام پهلوی بازشناسی مینماید.میتوان رویکرد نظام پهلوی به امنیت عمومی را تهدید محوری نامید،ولی نظام جمهوری اسلامی ایران بر اساس روح شریعت اسلامی و بر اساس مبانی دینی خود رویکرد تهدید محوری را نفی و اساس و مبنای امنیت عمومی را بر محوریت مردم قرار داد.این رویکرد را میتوان،جامعه محوری نامید
Studying the foundations of security and methods of providing it in societies shows that –contrary to the claims of many States – foundations, principles, and the tools of creating, reservation, and developing public security in political systems are not the same; rather, the source, the goals and the methods of achieving a secure society are different in various political systems. The present article deals with re-identification of the foundations and approaches of public security in Islamic Republic of Iran with a glimpse at Pahlavi regime whose approach to public security may be called a "threat-centered" approach. However, Islamic Republic of Iran rejects this approach based on the spirit of Islamic Law and its own religious foundations. It has based its security approach on people; this approach may be called a "society-centered" approach.
خلاصه ماشینی:
این فضای ارعاب و تهدید به حوزه امنیت سیاسی منحصر نبود،بلکه امنیت عمومی را نیز در برمیگرفت که با جان،مال و زندگی ملموس عامه مردم درآمیخته بود و دولت و سازمانهای مقوله امنیت مسئول آن میباشند؛به گونهای که خود رژیم و سازمانهای مربوط،عامل اصلی توسعه ناامنی و احساس ترس در جامعه بودند.
طبق این تعریف،امنیت عمومی به روابط فرد و فرد با جامعه و دولت توجه دارد و به بعدی از امنیت ناظر است که در آن حقوق طبیعی و قانونی مردم از جمله حق حیات،شرافت و حیثیت انسانی و منافع عمومی و مشترک همگان و جان و مال مردم و نظم عمومی،در روابط اجتماعی میان دولت و مردم و سایر بازیگران از تهدید و تعرض مصون میباشد.
»(باقری،0831:3)مقام معظم رهبری نیز فلسفه وجودی سازمانهای متولی امنیت از جمله ناجا را چنین بیان میکند:«فلسفه وجودی نیروی انتظامی این است که بتوانند برای آسای مردم و آرامش محیط زندگی آنها نظم برقرار کنند.
در آبان ماه 7531،مبارزه مردم بسیار گسترده شد و در پی تماس شاه با برژینسکی،مشاور امنیت ملی آمریکا،در سوم نوامبر 8791(21 آبان ماه 7531)پیامی دریافت نمود که:«هر اقدامی را که شاه لازم میداند انجام دهد و کاملا مطمئن باشد که دولت آمریکا با تمام قوا از او حمایت خواهد کرد»(ملک محمدی،5831:071) تاریخ پنجاه و چند ساله رژیم،بیانگر اتکای آن در تمامی سطوح امنیت،اعم از امنیت ملی،امنیت داخلی و امنیت عمومی به حمایتهای بیگانه به ویژه آمریکا است؛در حالی که اساس و مبنای امنیت عمومی و اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران،حمایت و رضایتمندی مردم و مشارکت گسترده آنها با نظام منتخب خودشان میباشد.