خلاصه ماشینی:
"البته با توجه به تفاوتهای بنیادین در میان نگاههای برنامهریزان در نظامهای فرهنگی مختلف،رویکردهای مختلفی نیز نسبت به مقوله عامگرایی و خاصگرایی شکل گرفته است.
خاصگرایی(در مقابل عامگرایی)از نگاه برخی،نوعی سیاست فرهنگی گران و تجملی تلقی شده است که اختصاص بودجه عمومی گروهی اندک از نخبگان را در پی دارد.
واقعیت آن است که اگرچه نمیتوان به دیدگاههای منتقدان هریک از این دو دسته سیاست بیاعتنا بود،ولی چارهای نیز جز پذیرش ضرورت تلفیق متوازن و متناسب سیاستهای عامگرایانه و خاصگرایانه وجود ندارد.
سیاستهای جاری در حوزه برنامهریزی فعالیتهای قرآنی را -چه آن را ناشی از یک منبع برنامهریز آگاه بدانیم و چه آن را ناشی از ماندگاری عرفی و روش آزمون و خطا-میتوان به دو دسته سیاستهای عامگرایانه و خاصگرایانه تقسیمبندی کرد .
خلاصه آنکه با توجه به محدودیت منابع و وجود نظام ترجیحات ارزشی در فعالیتهای قرآنی ضروری است میان سیاستهای خاصگرایانه و عامگرایانه هماهنگی لازم موردنظر باشد.
لازم است از این منظر بار دیگر برنامه ریزی فعالیتهای قرآنی را مورد بازنگری قرار دهیم."