خلاصه ماشینی:
"او را دیدهام نشسته در کنار یکی از«او»های او!1» داود شهیدی،نامی آشنا در عرصه کاریکاتور طنز سیاه در دهه پنجاه خورشیدی است.
او در نوجوانی با اردشیر محصص آشنا میشود،در دوران انقلاب به امریکا میرود و با مدرک فوقلیسانس معماری از دانشگاه بوستون به ایران برمیگردد،و علاوه بر کار معماری،نوعی از طنز سیاه را که خود کشف و درک کرده است،ادامه میدهد:گرایش به گروتسک و در اکثر اوقات خلق فضاهای رعبآور و مالیخولیایی.
این کتاب-که ظاهرا در قرن سوم هجری به نگارش درآمده است-از منابع مهم تاریخ شفاهی آیین زردشتی است که تصویر جامع از دوزخ را از نظر آیین زردشتی ارائه میدهد.
روایتی که داود شهیدی از ارداویر افنامه ارائه میدهد تصاویری مبتنی بر مضحکه است تا عذاب و تراژدی.
هرچند از پرسپکتیو استفاده نمیکند،اما در تصویر کردن ساختمان دوزخ از نوعی معماری بهره میگیرد که به فضای هولانگیر و موقعیت مضحک و سورئالیستی انسانها کمک میکند."