خلاصه ماشینی:
"در حدود ده سال پیش،وقتی برای اولین بار کارگاه و آثار برادران عبادی را از نزدیک دیدم(به زغم بیمیلی برای تماشای تولیدات صرفا سنتی)چنان شیفته فضای آنجا شدم که آن بیمیلی به علاقهای تبدیل شد تا باردیگر(چند سال بعد)به نطنز سفر کنم و مانند بسیاری دیگر با خرید یک قطعه سرامیک یاد کارگاه برادران عبادی را حفظ کنم.
در میان انبوه تولیدات استوار بر قواعد سرامیک سنتی نطنز میشد نشانههایی از ذوق فردی و تمایل برای خلق آثار نو را مشاهده کرد: فرمهایی نظیر گلدانهایی با نقشهای شکارگاه و گلوبتههای مختلف،تعصب و اصرار برادران عبادی را برای حفظ میراث گذشته نشان میداد و آثاری با طرحهایی از خوشنویسی شعر شاعران معاصر با ترکیببندیهای مدرن تمایل و درک آنان را در ضرورت خلق آثار جدید میرساند.
بسیاری از مجسمهسازان حرفهای میکوشند تا درباره موضوعات مشابه،جهت رسیدن به نتایجی اینچنین،ظاهر آثار خود را وجههای اینگونه بخشند،اما اغلب این تلاشها ظاهری سطحی از این نوع مجسمهسازی را به نمایش میگذارد."