خلاصه ماشینی:
"به اعتقاد اژه انسان امروز(چنانکه میپندارند)در نتیجه اضمحلال ایده پیشرفت تاریخی،تصور ذهنی و آگاهی خود را از زمان از دست نداده،بلکه این آگاهی درنتیجه کثرت رخدادها پیچیدهتر شده است،همچنین میتوان مدعی شد که تصور انسان از فضا نیز بهواسطه تحولات و دگرگونیهای معاصر از کف نرفته است،بلکه ذهنیت فضایی انسان بر اثر فشردگی فضا پیچیدگی بیشتری یافته است.
» بهنظر میرسد مفاهیمی که در تحلیل نامکان مطرح است، همچون تنهایی،انزوا،همسانی و محو هویت فردی(در عین فردیت یافتن بیش از پیش انسانها و گسسته شدن آنها از روابطی که پیش از این به زندگیشان معنا میداد و توانایی آنها بر آنکه خود خالق ذهنیت و معنای زندگی خود باشند)و بهخصوص آنچه اژه رابطه قراردادی فردی و در انزوای«کاربر»با نامکان مینامد،بیش از پیش در جوامع غیرعربی(بهشکل خاص خود)مصداق مییابد و از این حیث میتوان گفت که از قضا این کتاب چشماندازی نظری برای ما فراهم میآورد."