خلاصه ماشینی:
"اما این گفته باز بدین معنا نیست که چنین عملی از سوی نظرپردازان و فیلسوفان دین صورت نگرفته باشد و اتفاقا آنجا که به بسترهای وجودی نسبت آدمی با دین اهتمام نشده است،حاصل کار حتی در مواقعی که بروفق و در طریق اثبات دین گام برداشته شده،چیزی جز گزارهها و صورتبندیهای محض و نظری عاری از معنا نبوده است؛معنایی که خود حاق و باطن ادیان بوده و تکیهگاهی که با ابتنای بر آن راهگذر از کثرت مداریها و نسبیگراییهای برآمده از ظواهر شریعتمدار به دیالوگ و هم سخنیهای وحدتبخش مبتنی به ایمان و عرفان هموار میشود؛ این خود میتواند به لحاظ کارکردی و عملی،نتایج سودمندی را برای رستگاری نوع بشر در این عصر پر از پراکندگی و سرگشتگی بهبار آورد."